insan olmanın telaşı, geçiciliğimizin penceresine kalın bir perde çekti.
...Benim bütün bildiğim, kar toprağa düşünce yolların açılacağıydı!..
Sayfa 64Kitabı okudu
Kapıdan çıkarken,"mutsuz bir ülke burası" dedim kendi kendime; "sabahları nasıl uyanması gerektiğini bilmeyen bir ülke; tırnkalarından başlayarak çökmüş bir ülke..."
Tabiatımda açılan yara, yaralayıp durmaktadır çevremdeki tabiatı!
Sayfa 31Kitabı okudu
Bana kalırsa, nerede olursa olsun, insan kendisine bir kıyı arar bulur; nerede olursa olsun, ağırlığını en çok sulara bırakmak ister...
Sayfa 40Kitabı okudu
bilmiyor muyum sanki, insan, kendisinden başka hiçbir yerin yerlisi değildir.
çıkıp insanlara tutsam kendimi, o büyük uğultuda, boş gözlerle herkesin kendisini aradığını göreceğim yalnızca.
Elime bileti tutuşturan kadın bilmiyor ki, insanın en dürüst anları, kendisine kendisinden başka kimsenin kalmadığı böyle anlardır. Böyle anlarda vicdanının azabıyla da konuşabilir insan, azap çeken vicdanıyla da...
Sayfa 8Kitabı okudu
Herkes gibi, benim içimde de hiçbir yere kaydedilmemiş bir günlük var.
Sayfa 8Kitabı okudu
Kimbilir, belki de insan, kaybolmuş tatlardan arta kalan kupkuru bir dildir.
Sayfa 43Kitabı okudu