"Ama insan anlamaz, bilmez acziyetini. Azken çok olduğunu, hiçken hep olduğunu, yokken var olduğunu zanneder. Zanneder de kendine zulmeder. Böylece büyüyecek, böylece çoğalacak ve böyle yükselecek zanneder. Oysa küçüldükçe büyür insan, azaldıkça çoğalır, eksildikçe artar"
Sayfa 144
"İşte insan bu kadar küçüktür, görünmeyecek kadar küçük... Hem de küçücüktür. Koskoca âlemde bir toz zerresi ne ise ondan dahi bin derece ufaktır bu insan. Lakin kendi küçüklüğünü bilir, Rabbinin büyüklüğünü bilirse işte o zaman âlemden büyük olur, âlem olur..."
Sayfa 142
Okur Takip Önerileri
Susmalı, söylememeli, kendine saklamalı, kendini saklamalı, saklanmalı... Anlaşılmamak korkusundan belki de bu, anlaşılamayacak olmaktan. Ne beter bir korku ve ne illet bir şey...
Sayfa 121
Hiçbir şey senin değilken sen her şeyi kendinin sanırsın. Sen yaptın, sen aldın, sen buldun ve sen başardın diye seslenir bir kenardan bütün ihtişamıyla Gurur.
Sayfa 92
Nankörlük. Vereni bilmez, verileni bilmez ve hiç şükretmezsin o sana geldiginde.
Sayfa 91
İNSAN
Deryanın içinde bir damlayken kendini umman zanneder. Kendi hakikatini ar
amaktan evvel kendini hakikat sanır. Aldanır, hem de çokça aldanır.
Sayfa 79
Ama dua böyle bir şeydi ki demek ki. En olmaz dediğin anlarda sıkıca sarılacağın bir ipti o ve kopmazdı sen koparmazsan.
Sayfa 62
İnsan kaç yaşında olursa olsun anasına muhtaç oluyormuş işte.
Sayfa 59
“Evlat yol kaybedilmez. İnsan kaybolur. Yoksa yol,olduğu yerde durur, bilesin...”
Sayfa 55
"Zayıflığını gösterirsen diğerleri seni yiyip bitirir."
Sayfa 158
"Hepimizin öğrendiklerini ilk kez tek başına hayata geçirmek zorunda kalacağı bir an vardır."
Sayfa 79
"Ne sebepten olursa olsun, biri kendinden zayıf olana kötü davrandığı takdirde, bu bana göre işlenen tüm suçlardan daha kötüdür.”
Sayfa 72
352 syf.
·
Puan vermedi
