Ama bu sefer unutmayacağım şey doktorun yüzündeki ifade değil, babamın gözlerindeki acıydı.
Hikâyemin en üzücü kısmı; tam normal bir hayat yaşayabileceğime inandığım anda, tam da onca ıstırabın ve ilacın işe yaradığına inandığım günlerde beynimdeki tümörün yeniden büyümesiydi.
Acılar içindeydim ve çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum. Her nefesi dikkatlice aldığım, yaşama tutunmaya çalıştığım günler geçirdim. Çünkü ne kadar çaba sarf edersem edeyim hayatımın ellerimin ucundan kayıp gittiğini biliyordum.
Babam neler yaptığımı görse benimle çok gururlanırdı. Beni hep desteklemiş, ayakta kalmamı sağlamış, hayat ışığım olmuştu.
"İpler ilmeklere can katar, örgü dostlukları güçlendirir; el işleri ise nesilleri birbirine bağlar. ” - Karen Alfke
"Kalbinin derinliklerine bakmasını ve ufacık da olsa destekleyici bir söz söylemesini bekledim."
"Bir kere olsun güzel bir söz söyleyemez misin..?"
“Örgü örmek; verdiğiniz emeklerin sonucunda sîzlere işe yarar, sevgi dolu, sıcacık bir elişi sunan rahatlatıcı ve huzur verici bir yaratıcılık işidir. " —Mcg Swanson
“Biraz sabır ve çalışmayla ellerimize örgü örmeyi öğretebilir, sonra da kendimizi örgü örmenin verdiği mutlulukla şımartabiliriz. " -Bev Gaieskas
Sayfa 97Kitabı okudu
Anne babaların hatasının bedelini çocukların çekmemesi gerekir.
"Örgü örmeyi seviyorum.Örgü örmek kelimelerle tam olarak tarif edemeyeceğim bir huzur veriyor bana.İpliği örgü şişinin etrafından geçirmek,ilmek atmak;insanda bir amaç,başarı ve gelişme hissi yaratıyor."
"Kanserin bana kattıkları içinde en çok minnettar olduğum şey,tedavi görürken örgü örmeyi öğrenmemdi."