Beyhan Budak'ın üçüncü ve son kitabını da an itibariyle bitirdim. Ben, Beyhan hocayı okumayı çok çok seviyorum. Kendim için yeterli olan verimi almamı sağlıyor. Okudukça "Dünya o kadar da katlanılmaz değil veyahut acılar" diyorum. Her kitabında temel feslefe olarak ele aldığı "insan olmanın normallikleri" kendimi çok değerli hissettiriyor. Bu kitabında da geçmiş yaşantılarımızın yetişkinliğe yansıyabileceği alanları okuyoruz. Ben en çok da şunu seviyorum yazarda: Evet geçmişte her insan zorlu şeyler yaşıyor ancak bunun sorumlusu ve suçlusu olarak ebevyeni, öğretmeni ya da doğdumuz evi suçlamak bizi iyileştiren taraf değil. Asıl iyileşme farkındalık, kabullenme ve mücadele ile başlıyor. Piyasada olan birçok kitapta geçmişimizde yaşadığımız olumsuz hayat deneyimlerinde birini suçlamak ve topu onlara atmak yer alıyor. En azından bu şekilde yazılmasa da yazılanların vermek istediği mesaj genelde bu oluyor. Beyhan Budak bu noktada farklılık oluşturan bir psikolog.
Kitap genel anlamda akıcı, bazı vakaları okurken kendi canınız yanmış gibi hissedebilirsiniz ve evet aslında canı yanan, zamanında yeterli sevgi, saygı ve güveni almayan küçüklüğünüz. Peki bununla nasıl baş edebiliriz, sahiden edebilir miyiz, geçmişin yüklerinden nasıl kurtuluruz? Bu sorularda size eşlik edecek güzel bir kitap, tavsiye ederim. Sevgiyle kalın
