Belki her şeye yeni baştan başlayabiliriz yeni zengin topraklarda Kaliforniya’da meyvelerin yetiştiği yerde yeni baştan başlarız.
Ama sen başlayamazsın sadece bir bebek başlayabilir sen ve ben ise bizden geçti. Bir anlık öfke, binlerce resim işte biz oyuz bu toprak bu kızıltoprak biziz; sel yılları, toz yılları ve de kuraklık yılları biziz. Biz yeniden başlayamayız. Hurdacı adama sattığımız acılarımız üzüntülerimiz, hiç şüphe yok ki o bunları aldı ama onlar hala içimizde. Toprak sahipleri gitmemizi söylediklerinde o biziz traktör evimize dayandığı zaman öldüğümüz ana kadar gene biziz. Kaliforniya’ya ya da başka bir yere her biri birer bando şefi gibi kırgınlıklar yürüyüşünün önünde, burukluklarımızla gidiyoruz ve günün birinde bu kırgınlıklar orduları hepsi aynı yöne gidecek. Ve hep beraber yürüyecekler ve bu yürüyüşten müthiş bir terör doğacak.  
Gazap Üzümleri 
John Steinbeck
Yağmur damlası gibi zihnim;
görebilir, dokunabilirsiniz
ama hapsedemezsiniz ellerinizle
akar gider.
Ve ben kimi zaman kuraklık yaşarım,
yağmur duasına çıkar gönlüm.
Bazen de önüme baraj kurarlar,
akıntıdan elektrik üretmek için.
En sevdiğim an ise denizden ılık ılık esen rüzgar;
en mutlu olduğum âna tekabül eder bu,
yani sana yakın olduğum zaman.
kimse öç alamaz benim masumiyetimden
dizelerdeki zehirle
kaç hafıza gezer
dilimin altında bilinen yılan
dağları iğne deliğinden geçirir
kimsenin zamanına uğramadan
tenha kin uzak gölge hileli
Öfkelerim kadar küçük bu gece çığlığı
Düşlerim kadar büyük
Duygularım kadar karmaşık nasıl anlatsam
Çıksam şimdi çöl suskunu sokaklara
Dallara yürüyen sular gibi çıldırsam
Baharı muştulamak adına kapılar çalsam
Hangi ana böler ki uykuların
Özgürlüğü yeryüzüne bayrak yapsam
Hiç mi hiç sevmiyorum yorgun yağmurları
Ne kırları çıldırtıyor ne
Ruhum... Nasıl bir kuraklık bu. adım attığım yer yağmursuz, susuz kalıyor.
Adım attığım yerde otlar sararıyor sanki. Uğraşmadan başarmak, delirmeden yaşamak isterdim herkes gibi.
Olmasını istediğim, uzun zamanlar boyunca çabaladığım ne varsa kayıp gidiyor ellerimden.
Olsun diye ne kadar çok kavrarsam kavrayım, yaptığım tek şey avcumda daha da
muhteşem bir şey
"Tebrikler. Yaşıyorsunuz. 3 milyar yıldan da uzun bir süreç boyunca uzanan ve bizi, bu gezegendeki ilk canlıya bağlayan kesintisiz bir hat mevcut. Yaşam mesajını bir sonraki, ondan sonraki, ve onlardan da sonraki nesillere aktaracak kadar hayatta kalmayı başarmak için atalarımızın ne kadar dirençli, becerikli ve şanslı olmaları gerektiğini bir düşünün. Yüz milyonlarca kez... ta ki mesaj bize ulaşana dek. Aşılacak o kadar çok nehir, yolda karşılaşacak o kadar çok tehlike vardı ki. Yırtıcılar, açlık, hastalık, yanlış hesaplamalar, uzun kışlar, kuraklık, sel ve vahşet. Bunlara ilaveten, zaman zaman gezegenimizin yerkabuğundan kaynaklanan patlamaları ve bir anda ortaya çıkan kıyametengiz yıldırımları da unutmayalım. Ana vatanımız neresi ve ebeveynlerimiz kim olursa olsun, hayal edilmesi güç felaketlerin üstesinden gelmiş olan cesur ataların soyundan geliyoruz. Hepimiz, bugüne kadar görülmüş en uzun ve en tehlikeli bayrak yarışında birer koşucuyuz ve şu anda baton da bizim elimizde."(Cosmos A Spacetime Odyssey 9)