“Kimsin” dedi. Kimse değilim. Kimse olamamayı taşıyorum sırtımda. İnsanın içine düştüm. Bütün sinsiliğiyle aklın koltuğunda kurnazlık oturuyor. Eylemin yerinde izleyicilik. Yaratıcılığın yerinde kanaat. Erdemin yerinde ihtiras. Huzurun yerinde mutluluk. Aşkın yerinde sevgi. Esaret bilincinin yerinde özgürlük. Düşünmenin yerinde inanmak. Burada yaşadıkları ve yaşattıklarından öte başka bir cennet ve cehennemin insan için önemi yoktur. Oysa sormalıydık kendimize. Neyim ben, bir çubuğun ucundan düşmüş zaman mı?
Mehmet
Her bir kelimem nem kapacak, paslanacak görmeyince seni. Herkesin korktuğu başına gelecek, yeşerecek yeniden ölüm fikri zihinlerde. Kuruyacak yaşam sevincinin göleti.. Kimse farketmeyecek bir kuraklık bastıracak ruhumuzu, kaybedeceğiz duygumuz, ya bir odun veyahut bir taşa olacak fikirlerimiz, hislerimiz..
Yakınacağız geçmişi düşününce, nelere yol çizmişiz nelerin altında kaldık diye. Asla kurtulamayacağımız bir pişmanlık hissi besliyeceğiz günden güne içimizde, bedenimiz ruhumuzu defedincey edenk.
Kazanoz Dipli Dünya
Kavanoz Dipli Dünya
Gönlümüzün güzelliği, ideallerimiz, düşlerimiz, beklentilerimiz, saf duygularımız, çabalarımız; maalesef yaşama tam olarak hiçbir zaman yansımayacaktır. Biz yine de insanî coşku ve heyecanımızın enerjisiyle yaşama tutunacağız ve yaşatmaktan haz duyacağız.
Çok iyi bir sürücü olsanız da bir densiz veya dengesiz gelip size
Bunlar ki;
iktidar koltuğu için doğru olan her şeyi
kurbanlık koyun gibi
yalanın kendisine adıyorlar.
Deniz Sarıtop
denizsaritopsiirleri.wordpress.com/about