Şükrü ERBAŞ – Kuş Uçar Kanat Ağlar
Nasıl başlamalı söze, nasıl anlatmalı bu kitabı? Şükrü Erbaş yine imzasını atmamış, kazımış adeta. Daha kitabın kapağında başlıyor olay. Şöyle yazmış usta yazar; ‘’Yalnızlık, ah o canımızla çerçeveli kapımız, penceremiz. Ey anıların dalsız gölgesiz günbatımı… bilmem ki bir gün açılır mısınız zamanın gök
Sonra sabah olur
Evlerden çıkarız
Herkesten yapılmış binlerce herkes
Birden korkarız
Yalnızlığımız ortada bırakmıştır bizi
Bu kadar insanı nasıl severiz !
Şükür cehalet bitti! Kimse okumuyor, herkes yazıyor. Kimse öğrenmiyor, herkes biliyor. Kimse susmuyor, herkes konuşuyor. Kimse çekilmiyor, herkes ortada. Kimse kederlenmiyor, herkes şenlik. Kimse yere bakmıyor, herkes yıldız tozu. Kimse sevmiyor, herkes arzu ediyor. Kimse gözyaşı değil, herkes küfür. Kimse eşik değil, herkes duvarların ötesi. Kimse gölge değil, herkes ışık. Tevazu bitti. İncelik bitti. Hatıra bitti. Gönül bitti. Şarkı bitti… Bir aynalar pazarı ki, yaşıyoruz işte.
Yalnızlık, ah o canımızla çerçeveli kapımız, penceremiz. Ey anıların dalsız gölgesiz gün batımı... bilmem ki bir gün açılır mısınız zamanın gök bahçelerine.