Zalıma küfrettim ağaya sövdüm!
Nerde cıbıl varsa, yağladım övdüm
Tek başıma kaldım... Dizimi dövdüm
Anladım ki ben ölürken, ölen yok.
Doğruluğu koparmadım özümden
Verdim ise, hiç dönmedim sözümden
Onlar için kan akıttım gözümden
Sahiplenip bizim diye silen yok
Ekmeğimi yeyip, kustular kini
Nankörler bir etti, verdiğim bin'i
Aklını başına topla Mahzunî
Bundan sonra çekilecek çilen yok
Mahzunî Şerif
Böyle imiş alınlarda yazılar,
Vatan imdat ister, yürek sızılar.
Saçları kınalı körpe kuzular;
Çanakkale mahşerine koştular,
Cennette şakıyan yavru kuştular!
Daha bıyıkları bile çıkmadan,
Of demeden, usanmadan, bıkmadan,
Bir kez olsun arkasına bakmadan,
Çanakkale mahşerine koştular,
Cennette şakıyan yavru kuştular!
Boyları tüfekten bile
Günlerin Kötüsü Pazar
..............
Karı koca bir zaman
Birlikte bir köyden kalkan göçmen kuştular
Uça uça buralara uçtular
Kayıp uçurdukları kuşlar.
Necati Cumalı - Yağmurlu Deniz
“Onlar kendilerini yarı ilah sanıyorlardı. Yapanlar onlardı; yaratanlar onlardı. Partilerinden bahsederken ‘şerefli partimiz’ diyorlardı. On yılda on beş milyon genç yaratmışlardı. O kadar ileri fikirli, o kadar ileriye gidiyorlardı ki 400 yıllık mesafeyi 20 yıla sığdırmışlardır. Herşey onlarla başlıyordu. Şanlarla şereflerle dolu koskoca Türk tarihi istibdat, kapkara ortaçağdı. Tam 27 yıl tanrılar gibi konuştular. Firavunlar gibi saltanat sürdüler. Yediler, içtiler, kustular. Hususi vagonlar, yatlar… Sürgün ettikleri padişahların saraylarında şahane hayatlar, zevk eğlence alemleri, vur patlasın çal oynasın, her gün bayram, her gün seyran… Altta kalanın canı çıksın…
Osman Yüksel Serdengeçti - Konferans
