Önüne bir lokma ekmek tutuluyor ve bunun geri alınması tehdidiyle en olmayacak şeyler yapılıyordu.
İstihfaf ettiği, kendisinden zayıf bulduğu mahlukların mahkûmu olmak çok harap edici bir şeydi...
....etrafıyla olan münasebetleri hep yabancı bir dünya ile yapılan temaslara benziyordu.
Şimdi o, kendisine bu kadar uzak bulduğu bu dünyada, ne kadar müthiş azaplar çekiyordu..?
Bu manasız ve yabancı hayatta bir tek şeye hakikaten sarılmış, hakikaten inanır gibi olmuştu...
Yaramın nerede olduğunu bilmiyorum. Yalnız bir yerlerim acıyor. Çok acıyor.
Sayfa 211Kitabı okudu
Ömrünün sonuna kadar dövünsen bu hayatın cefası tükenmez.
Sayfa 151Kitabı okudu
Hayatının bütün hatıraları lüzumsuz ve manasızdı. Ömrünün her vak'ası olmasa da olabilir, hayatına her giren insan girmese de olabilirdi.
Sayfa 109Kitabı okudu
Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi! Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var.
Sayfa 61Kitabı okudu
İnsan derdinin üstüne kapanıp oturursa deli olur..
Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi..
Unutmayın ki, dünyada en korkunç şey, ümidini kaybetmektir.
"Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar,iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi."
Sayfa 188
"Şek ile yakîn zail olmaz..!"
Kuşku gerçeği ortadan kaldırmaz..!
"Hayat,birbirinden ayırdıklarını,kısa bir müddet için tekrar yaklaştırır gibi olsa bile,uzun zaman yan yana bırakmıyordu."
Sayfa 188
halim:
Kendisinin dünyaya bir iş için geldiğini müphem bir şekilde hissediyor, fakat bu işin ne olduğunu bilmiyor ve etrafinda kendisine "Bu benim işim!" dedirtecek bir sey göremiyordu.
Sayfa 147
Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu mahlukları, birbirlerinin sessiz mevcudiyeti, yorgunluk verecek kadar doyuruyordu.