Can Yücel demiş ki,
kimileri 'seviyorum' der, çünkü ezberlemiştir. Kimileri diyemez, çünkü gerçekten sevmiştir 
Can Yücel
Bir kitap okudu
164 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın. Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir kitabı yarım bıraktı
"Kendi dünyasında yasayan herkes delidir. Şizofren- ler, psikopatlar, manyaklar. Yani başkalarından farklı olanlar."
"Yani, senin gibiler mi?"
Zedka soruyu duymazdan gelerek devam etti: "Öte vandan bir Einstein var, zaman ile uzamın ayrı şeyler de- ğil bir karışım olduğunu söylüyor. Ya da bir Kristof Ko- lomb, dünyanın öte ucunda bir uçurum değil başka bir kıta olduğunu ileri sürmüş. Ya da, insanoğlunun Everest' in zirvesine ulaşabileceğine inanan bir Edmund Hillary var. Sonra Beatles, bambaşka bir müzik yarattılar, eski- çağlardaki insanlar gibi giyindiler. Bütün bu kişiler ve da- ha binlercesi, hep kendi dünyalarında yaşadılar."
"Burası hapishane mi?" diye sordu kız.
"Hayır, akıl hastanesi."
"Ben deli değilim ki."
Kadın güldü.
"Hepsi öyle der."
her şeyin ölümle son bulacağından hemen hemen emindi. İntiharı bu yüzden secmisti ya iste: en sonunda özgürlük, sonsuza varan unutus.
Çok derinlerde bir yerde gene de bir kuşku vardı aslında: Ya Tanrı varsa? Binlerce yıllık uygarlık tarihi, intihari tabulastırmis, tüm dinler bunu yasaklamıştı. İnsa noğlu yaşam mücadelesi vermeli, boyun eğmemeli, üremeli ve üretmeli. Toplumun çalışacak birilerine ihtiyacı var. Bir çift, aralarındaki aşk bitmisse bile birlikte kalmak durumundadır, her ülkenin askerlere, politikacılara, sanatçılara gereksinimi vardır.
"Tanrı varsa -ki ben olmadığına gerçekten inanıyo- rum-insan aklının sınırları olduğunu da bilir. Yoksulluğu, haksızlığı, açgözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmevi seçen yaratıklara karşı cömert davranacaktır, hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir."
Tabuların, boş inançların canı cehenneme! Pek din dar olan annesine soracak olsanız. Tanrı'nın, geçmişi. şimdiki zamanı, geleceği bildiğini söyleyecektir. İyi ya onu bu dünyaya gönderirken günün birinde intihar ede ceğinin de kesinlikle bilincindeydi öyleyse. Dolayısıyla bu intihar, onu şaşkınlığa, şoka uğratmayacaktır.
Son derece normal bir insan olduğuna inanıyordu. Ölmeye karar vermesinin çok basit iki nedeni vardı, bunları açıklayan bir mektup bırakacak olsa pek çok kişinin ona hak vereceğinden hiç kuşkusu yoktu.
Birinci neden: Yaşamındaki her şey hep aynıydı ve bir kez gençliği sona erdi mi hep yokuş aşağı gideceği belliydi: Yaşlılık dönüşü olmayan izler bırakacak, hastalıklar birbirini kovalayacak, dostlar birer birer yok olacaktı. Yaşamını sürdürmekle hiçbir şey kazanmayacaktı, tam tersine acı çekme olasılığı hep artacaktı.
İkinci neden daha felsefiydi: Veronika gazete okuyan, televizyon seyreden, dünyada olup bitenlerden haberli biriydi. Her şey yanlıştı ve kendisi herhangi bir şeyi düzeltebilecek durumda değildi bu, tamamıyla aciz olduğu duygusunu büyütüyordu içinde..
11 Kasım 1997 günü Veronika kendini öldürme zamanının -sonunda!- geldiğine karar verdi. Bir manastırda kiraladığı odasını dikkatlice temizledi, kaloriferi kapattı, dişlerini fırçaladı ve yatağına uzandı.
Dört kutu uyku ilacını başucu sehpasının üstünden aldı. Bunları ezip suya karıştırarak içmektense birer birer yutmaya karar vermişti; çünkü niyet ile hareket arasında her zaman bir kopukluk vardır. O, yarı yoldan dönme özgürlüğüne sahip olmak istiyordu. Gene de yuttuğu her hapla birlikte, kararının daha da kesinleştiğini hissediyordu. Beş dakika sonra kutular boşalmıştı.
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar isteyorsan yalanlar söyleyeyim, İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.
2024 okuma hedefini ekledi.
2024 OKUMA HEDEFİ
4/50 kitap - %8 tamamlandı
4 kitap okudu
50 kitap
1.436 sayfa
0 inceleme
5 alıntı
5 günde 1 kitap okumalı.