Kül rengi bir tıkızlık,akışı bile belli olmayan bir nehir gibi başta kendi varlığının şuuru olmak üzere, her şeyi alıp götürürdü. Bir ömür dediğimiz şeyle beraber yürüyen bir nevi küller altında Pompei idi.
Sayfa 63 - DergahKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
