Hemen hemen her anısını anlatırken tam anının tam ortasında "eskiden her yer güzelmiş, şimdi her şey beton" tarzı eleştirilerde bulunması, bu eleştirilerde de dibine kadar haklı olması çok üzücü... Bizi hiç görmediğimiz yerlere götürdüğü ve hiç tanıyamayacağımız o güzel insanlarla tanıştırdığı için teşekkür ederim. Keşke yazarın eleştirdiği o beton çağın içinde doğmamış olsaydım da yazarın kendisi gibi o güzellikleri canlı canlı görebilme fırsatım olsaydı. Gerçi değişimden sonra doğup değişimin kendisine hiç tanık olmamak mı daha acı yoksa değişime tanık olmak mı bilemedim. Çok sıcak samimi bir dili var. Okurken asla sıkılmadım, aksine iniş çıkışlarım oldu. Duygularını o kadar iyi aktarıyor ki kendimi Mina Urgan'la baş başa oturup anılarını dinliyor gibi değil de direkt Mina Urgan'ın ruhuyla bütünleşip beraber onun geçmişinde dolaşıyor ve aynı ağızdan konuşuyor gibi hissettim.
