Savaşlarda kadın olmak mı daha ağır bir yüktü yoksa erkek olmak mı?
Sayfa 120Kitabı okudu
Antik şairin de dediği gibi savaş, onu hiç tanımamış olanlara tatlıydı.
Sayfa 66Kitabı okudu
Yüklerimi bırakabilseydim...
Bırakmaktan seni alıkoyan ne?
Cevaplayamadım.
Neydi beni alıkoyan?
Vicdanım?
Sayfa 50Kitabı okudu
Serebnitsa.. Ermeni, Doğu Türkistan, nice soykırımlar anlamak mümkün değil
Madem ayrı bir sıfatımız olsun istiyorduk o zaman neden kendi sıfatımızı ayrı kılacak diğer bir sıfatı silmeye çalışıyorduk yaşamdan?... Hiçbir zaman hiçbir şey bana neden mutlu yaşamlarımızı sonlandırıp birbirimizin kanında yıkanmamız gerektiğini anlatamayacaktı.
Kimlik bu denli önemli miydi bilmiyordum ama neticede dünya insanı olmayı beceremiyorduk işte hiçbirimiz. Bir şeylere bölünebilmek için debelenip bir diğerini yutmaya çalışarak bütünlemeye uğraşıyorduk.
Ölümdü burası, kan, et ve sondu. Bu tıpkı... Tıpkı... Vatanım gibiydi...
Sayfa 47Kitabı okudu
Sonra bir gün savaş bitti demişlerdi. O gün acı bir tebessüm dudaklarımdan sıyrılmıştı. Umutlarımız katledilirken seyirci kalanlar savaşın bitmesine hüküm vermişti ve biz alkışlamalıydık.
Her şey insanların seni beğenmesinden mi ibaret? Senin aynaya baktığında kendine bir saygın olmalı.
Hayat tuhaftı. Benimle açık açık bir alıp veremediği vardı ama bilmiyordum ki neydi derdi. Hayır, canına yandığımın içine de tükürmemiştim ki bana garez beslesin ama besliyordu işte besbelli..
Cicero der ki savaşta yasalar susar. Ben de diyorum ki yasalar sustuğunda zalimler konuşur..
Sayfa 5Kitabı okudu
Güzel insanlara çıksın gittiğiniz tüm yollar.
Aşk binlerce rengi tek bir renk gibi insanın kalbine dolduran ve tek bir rengi binlerce renk geçişine bölen bir şey…..
Ben uzun süre insanların aslında ne söylemek istediklerini yüzlerinde okuyarak bekledim. Gerçek hüznün bir insanın gözlerinde neye benzediğini çok iyi biliyorum….
En iyi danışmanımız kendi hislerimizdir..