“Huzur, benzersiz huzur, o kadar uzun zamandır hasretini çektiğim huzur, burada, bu daracık ve pis kokulu yerdeydi. Huzur buradaydı çünkü her şey bitmişti, artık mücadele edecek hiçbir şey yoktu ve artık korkmama gerek yoktu.”
—Bir anarşist gibi konuşuyorsunuz.
—Mümkündür. O çevrelere de takıldım. Kendimi anarşist zannettim.
—Sizi ne çekiyordu onlarda?
—Hayal meyal beni ezdiğini hissettiğim bir sürü şeye karşı çıkıyorlardı.