Sema Yazıcı Kabadayı
@leyleliley
Akademisyen/Psikolojik Danışman
103 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Gecenin gerçekdışı gölgelerinin ardından alışkın olduğumuz gerçek yaşam çıkagelir. Kaldığımız yerden devam etmek zorundayızdır; bıkkınlık verici tektipleşmiş alışkanlıkların sürdürülebilmesi için gerekli çabayı devam ettirme zorunluluğu omuzlarımıza çöker. Bazen de bir sabah gözlerimizi, karanlıkta gönlümüze göre yeniden tasarlanmış bir dünyaya açmak için çılgınca bir istek duyarız; her şeyin yepyeni biçim ve renklere büründüğü, değişip dönüşebilen, sırlarla dolu, geçmişe dair hemen hemen hiçbir iz taşımayan, her tür bilinçli yükümlülükten ve pişmanlıktan azade, sevinçli anıların hüzünlendirip mutlu anıların acı vermediği bir dünya.
255 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Yarın, bugünü yaşanılabilir hale getiriyordu. Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı! Lotonun çıkma ihtimalini, âşık olunacak insanla tanışma ihtimalini, sonsuz mutluluk ihtimalini içinde barındıran o sihirli sözcük: yarın. Gelecek iyi bir sermayeydi. Yaşadığımız sürece bitmeyen bir anapara gibi.
Herkesin kendine göre bir hücresi var. Bazılarınınki daha genişse, neyi değiştirir? Mahkûm olduktan sonra hayata, fark eder mi üçe üç bir oda ya da binlerce kilometrekarelik bir ülke? Hayatlarımıza sadece acı yön veriyor. Dejenere mazoşistleriz! Dövülmek, hapsolmak, aşağılanmak için yanıp tutuşuyoruz.
Dengeyle hiçbir yere varılmaz. Ancak düşmeyi bilenler köprüden, karşıya yüzülerek de geçilebileceğini öğrenir. Belki cennete, belki ipin gerildiği karşı tarafa varılır dengenin sonucunda, kabul ediyorum. Ama düşmemek için verilmiş mücadelelerin acısı ve tedirginliğiyle...
2024 OKUMA HEDEFİ
4/25 kitap - %16 tamamlandı
4 kitap okudu
25 kitap
1.366 sayfa
0 inceleme
3 alıntı
11 günde 1 kitap okumalı.
Zannedilenin aksine terapist çocuğu iyileştirmez. Terapist çocuğa sahip olduğu güçlü yanlara ve kaynaklarına sırtını dayayarak şifa bulacağı güvenli bir alan ve her türlü duygusunun kabul edildiği sağlam ve sağlıklı bir ilişki sunar.
Dr. Gabor Mate' nin dediği gibi, " Çocuklar yaralandıkları için değil, yaralarıyla yalnız kaldıkları için travmatize olurlar".
Sürekli mutlu edilmeye çalışılan çocuk, gerektiğinde ve güvenli bir şekilde olumsuz duygunun içinde bırakılmadığı için, kendisinin de bu duygulara tahammülü giderek düşer.
Çocuklar açısından bakıldığında öfkeli ve çaresiz yetişkinler bir evin kaybından daha korkutucu olabilir Böyle bir durumda herkes "annesiz" kalmış gibidir çünkü onları dış dünyaya karşı koruyacak kimse kalmamıştır. Ancak herkes aynı zamanda "babasız" da kalmıştır. Çünkü herkesin neyin yapılacağına dair kurallara ve yön gösterilmeye ihtiyacı vardır.