Her şairin bir de yüreğinde kulağı vardır.
Şunu da söyleyeyim, başlangıçta ‘eskittim’ değildi, ‘çürüttüm’dü o sözcük. Yani 'Hasretinden Prangalar Çürüttüm’. Fakat ‘çürüttüm’ sözcüğünü sevmedim. Her ne kadar doğrusu ‘çürüttüm’ de olsa sevemedim. Bir de bu sözcükte üç tane ‘ü’ geliyor ya arka arkaya, kulağımı tırmaladı. İç kulağımı, yani gönlümü tırmaladı. Her şairin bir de yüreğinde kulağı vardır. Onu tırmaladı işte. Müzik ve anlam bakımından daha güçsüz buldum. O nedenle ‘eskittim’ dedim.”*
Zevkli mi bilmem, sen söyle. Hep senin anlamın, varlığın, hayalin peşinde sürüklenmek. Bildiğim bir şey, gerçekten yaşadığımı seninle duymamdır. Kimine göre kahraman, kimine göre âsinin biriyim. Bunlar yanlış ya da göreci yargılar... Neyim ben Leylâ? ilgilendirdiğim olur mu seni?
Sayfa 113 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Kişi, kabiliyetine ve haysiyet duygusuna göre acı çeker, sevinç duyar.
ÖLMEDİM. Son sözümü de söylemiş değilim, değiliz.
Sayfa 72Kitabı okuyor
Delinim. Hemi bütün belalar, hemi de bütün sevdalar, bilir.(Galiba mısrâ düşürdüm!) Delin, divânenim işte. "Ulan madara herif, ulan hergele, madem halin bu, çek gel!" dersin belki. Yakın o boku da yiyecem... Yokum. Varsam, sensin ya da... Hiçbir kararım yok. Düşünlerim, duyularım önünde bir barikatsın ki, hiç âman vermez. Ne olucaksam seninle ya da senden sonra olucam, anlatabildim mi ki? Örneğin boğazımdaki lokmada, yudumladığım suda, arşınladığım kaldırımdasın.
Sayfa 113 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Ne dost, ne güzel, ne ölünecek kızsın be!
Sayfa 71Kitabı okuyor
Gene de cehennemin hangi zulasında olsan, bana bir el, "cık!" edersin diye umutlandım. Hattâ umudum gurura kadar varır ara sıra. Senin olmak, böyle korkunç-güzel ve kendi kendine yeter bir iştir. Budala mıyım, de bana. Yüzünü sesini bir özledim ki sorma. En çok da burnunu. Şaka değil. Nezleysen bir kâğıda silin de gönder ben de olayım. Hasretim soğuklara, belâlarına...
Sayfa 112 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Leylâ Usta,
Ellerinden öperem, nasılsan? Bir mektubuna, sen kokan bir habere nelerimi bağışlamam ki!
Karakış uyutmuş, sarmıştır seni. Böyledir herhal. Başkaca düşünemiyorum.
Sayfa 112 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM
Seni anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard-arda kaç zemheri,
Seni, anlatabilmek seni
İyi çocuklara, kahramanlara
Seni anlatabilmek seni
Namussuza, halden bilmeze
Kahpe yalana
Ard-arda kaç zemheri
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
Dışarda gürül-gürül akan bir dünya
Bir ben uyumadım
Kaç leylim bahar
Hasretinden prangalar eskittim...
Kimselere mecbur olmadım, olmam da. Ama senin mecburun olmak beni hiç mi hiç küçültmüyor, aksine yüceltiyor, insan ediyor, yaşatıyor..
“Ömrümüz çelimsiz, kısa. Çabamız korkunç ama..”
Ben senin mecburunum- başkaca yokum - yasak şiirimdir her halin ayrı - isyanını seviyorum genç, güzel, cesur..
Sayfa 66Kitabı okuyor