İnsan öfkeyi gerçekte kendisine karşı duyuyordu ve bu öfke bir şeyi önce kötü diye nitelemekten, sonra da “kötü” ya da “istenmeyen” bir durumu değiştirmekte yetersiz kaldığını hissetmekten kaynaklanıyordu.
2150
İnsanların tüm sorunları yaşamlarındaki kaçınılmaz değişikliklere direnmekten ve bunlara karşı savaş vermekten kaynaklanıyordu..
İnsan kendini kendinden,başkalarından,evrenden ve Tanrı’dan (Mikrokozmozdan) ayrı ve bölünmüş hissettiği, olan neyse onun mükemmelliğini yadsıdığı, başına gelenlerden sadece kendisinin sorumlu olduğu gerçeğini kabulden kaçındığı ölçüde acı ve yalnızlık duyar ,hastalık ve ölümü deneyimler.