Zıvanaları , pervazı inceledi. Su sızdırmaz kapıydı. Duvar boyunca , başka bir çıkış bulma umuduyla koştu.
Nefes nefese kalmıştı , ağrıları tekrar başlamıştı.
Erwan artık koşmuyordu ; bir ip cambazı gibi , bir ayağını atıp sonra diğerini onun önene koyarak ilerliyordu.
Bu devasa ambarlarda ilerlemek , çöle tükürmek gibiydi. Boşuna ve saçma.
Erwan'a yeniden bir güven gelmişti. labirent yeniden anlam kazanıyordu. Elli metre. Şantiyenin gürültüsü daha da artmıştı. Otuz metre. Siluet kapkara görünüyordu , kafası da aynı şekilde. Bir Siyah mıydı?
Yoksa kar maskeli bir Beyaz mı?
İlerledikçe iyice yolunu şaşırıyordu. Kendini , kımıldadıkça bağları iyice sıkılaşan bir tutsak gibi hissediyordu.
İnsan kendini , tüm parçaları dağılmış Lego kentte gibi hissediyordu.
Denize açılmayan bir konteyner gemisi , para kaybeden işe yaramaz bir gemidir.
Erwan dinlemiyordu-idari işlerle alakalı boş sözler.
Planı bir anda Erwan'a saçma göründü. Her şeyden önce temelsiz varsayımlara dayanıyordu.
Buradaki her şey , insanı parazit konumuna indirgeyen olağandışı bir ölçekte cereyan ediyordu.
Uçuş boyunca uyumuştu ; şimdi de kafasının için suyla doluymuş gibiydi. Bu yolculuğu neden yaptığını bile zorlukla hatırlıyordu.
- Hep kaçık herifin biriydi.
- Bu olayla bağlantısı olduğunu düşünüyorum.
- Ne şekilde?
- Henüz bilmiyorum.
- Ne düşünüyorsun?
- Tanrı'nın intikamı ile bir Belle Epoque kaçığı arasında tereddüt yaşıyorum.
- Daha... akla yatkın bir üçüncü yol olmalı.
Morvan ona doğru eğilerek , alçak sesle devam etti :
- Beni bu işe bulaştırmak istiyor. Beni töhmet altına sokacak ipuçları bırakıyor , tanıdığım kişileri , kurban olarak seçiyor.