Daha da kötüsü attığım her adımda sevdiklerim suratıma çarpıyor
Sayfa 84Kitabı okuyor
sözün kısası her günkü hayatı kastediyorum hani bir şiir yazarken bir düzyazıyı kaleme alırken durmak bilmeyen hayatı o her günkü her geçen günün gecesindeki nefreti yani her günkü parçalanmışlığı her nefes alışta yeniden yaşanan o beylik acıyı o alçak sonsuz elemi ve ne diyeyim ki daha
Sayfa 84Kitabı okuyor
üzerime bir hortum gibi çullanan nereden geldiği ve nereye gittiği belirsiz bir sel gibi akan ve beni önüne katıp sürükleyen sağa sola fırlatan ve sonra tutup bedenimi parça parça koparan ve önünde sürükleyen ve dalgalarıyla sallayıp iyice kaldırıp havaya sonra da yere çarpan ve çekilince sular geri düşüyorsam eğer düşüyorsam düşüyorsam savaştan değil söylüyorum size savaştan değil ama hayattan dolayıdır hayatımdan hayatımızdan dolayıdır
Sayfa 84Kitabı okuyor
Ama neler oluyor bu da neyin nesi nereden geliyor bu acı
Sustu zaman saat durdu akrep yelkovan donakaldı
Bu da ne demek oluyor nedendir bu insanüstü kesinti
Sayfa 81Kitabı okuyor
Bırakın kendimi dinleyeyim artık kendi düşlerime dalayım
İçimdeki acıyı dinlemek benim de hakkım
Başbaşa kalmak onunla yasak bir dünyanın ortasında
Günleri ve ayları unutmak bana mı yasak yalnızca
Bana mı yasak bir başıma söylemek eski bir laterna şarkısını
Sayfa 81Kitabı okuyor
Huzuru yalnızca ta mezarlıkta mı bulayım istiyorsunuz
Peşimden böyle mi geleceksiniz son istirahatgâhıma
Hakkım yok mu ki benim de kendi tozum dumanım içinde savrulmaya
Sayfa 81Kitabı okuyor
Bırakın beni Biliyorum o kadar önemli değil bu
Bir şiir eksik olmuş fazla olmuş şarkım şimdi susmuş
Ya da bir başka gün susmuş ne çıkar ergeç susması gerek zaten
Sayfa 81Kitabı okuyor
Ayaklarım eziliyor basarken taşlara sorunlar üstüme devriliyor
Umudum yok yarınlardan günlük uğraşlarda boğuluyorum
Acı olan da bu zaten attığım her adımda sevdiğim şeylere çarpıyorum
Sayfa 80Kitabı okuyor
Savaş diyorum ama hayat da bir savaştır eninde sonunda
Savaştakinden daha az insan öldürmek kuralı mıdır hayatın söyleyin bana
Alışıldık şiddet işte ve sonunda olacağı dikilir bir mezar taşı
Söyleyin bana hangisi hoşunuza gidiyor tüfek mi insan mı
Sayfa 80Kitabı okuyor
Açılsaydı da ağzım görseydiniz vakti geldiğinde içimdeki geceyi
Sayfa 80Kitabı okuyor
Çok sonra öğrenecek onlar zamanın bedelinin nasıl değiştiğini
Bense yok olup giden o parfüm kokusunu hâlâ anımsıyorum
Gözlerim açıkken bile ışıkla kamaşan o zamanki yüreğimi yeniden buluyorum
Sizlerin gençliğine bakarak kendi gençliğimi anımsıyorum
Sayfa 79Kitabı okuyor
Tehlike her zaman tetikle
Mutluluksa her zaman ortada
Sanki çekilir hep tombalada
Gül kazanır kimileri yalnızca
Kimileri de kaybeder yatak yorganını
Ve hep gökyüzünün o bulanık havası
Ne sihirdir ne keramet
Ya hep ya hiç demek marifet
Yine de yine de yetinmemek
Sayfa 78Kitabı okuyor
Geçince sabah erkenden aynaların karşısına hiç tanımıyorsun kendini
Gün henüz başlamadan in gör sokakların tazeliğini
Yitip gitmiş bir geçmiş titrek titrek dururken şu azıcık siste
Sayfa 78Kitabı okuyor
Ey çocukluk bir akşamüstü bahçenin kapısını açtınız
Kırlangıç kuyruğu misali siyah imzanızı eşikten içeri bıraktınız
Dünyayı sanki kollarınızda taşıyor duygusu içinde
Kendi gücünüzle her şey yeniden mümkün sanıyordunuz
Sayfa 77Kitabı okuyor
Mevsimlere bakarak zamanı arşınladığını sanan kişi
Yaşlanmış birisidir artık bundan böyle yapacağı geçmişini anmaktır
Böylesi değişmelerde toz duman içinde kalır insan kaybeder yolunu
Ve her baharın gelişinde yeşillenen yapraklar saklar bizden yeryüzü ufkunu
Sayfa 76Kitabı okuyor