Zeynep
@lovelyreads
between the pages of a book is a lovely place to be.
24 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
“İnsanın yanında biri olmazsa delirir. Kim olduğu hiç önemli değildir, yeter ki yanında olsun.”
Olgunlaşmamış insanın özelliği, bir dava uğruna soylu bir biçimde ölmek istemesidir, olgun insanın özelliği ise bir dava uğruna gösterişsiz bir biçimde yaşamak istemesidir.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Kızlar. Aman Tanrım. Aklınızı başınızdan alıyorlar. Gerçekten alıyorlar.
Okur Takip Önerileri
Tanrım, bu mudur insanların yazgısı? Ya henüz akıl sahibi değilken ya da akıllarını yitirdikten sonra mı mutlu olacaklar ancak?
Bütün mutlulukların kaynağı kendi içimde gizliydi bir zamanlar, şimdi ise bütün kederimin kaynağı gizli içimde, işte o kadar.
Bazen aklım almıyor; onu yalnızca ben, hem de öylesine içten, öylesine dolu dolu severken, ondan başka hiçbir şey görmez, bilmezken, ondan başka hiçbir varlığım yokken, nasıl olur da onu bir başkası da sever, sevebilir?
Yaşamın tadını çıkarmak için üstünde durulabilecek küçücük bir toprak parçası yeterlidir, altında yatmak içinse daha da az.
İnsanın aşık olması kendi kendini aşması demektir.
Romeo’yu kıskandırmak istiyorum. Dünyanın bütün ölmüş aşıkları bizim kahkahamızı işitsin de üzülsün istiyorum. Bizim tutkumuzun bir soluğuyla onların tozları dalgalanıp bilince varsın, külleri uyanıp acıya ersin istiyorum.
Aşk biçimdir, benim biçimim ise görüyorsunuz, dağılıp gidiyor... İyisi mi, yalnızca çok güzel olduğunuzu söyleyeyim, yeter! Şu anda karşımda da çok güzelsiniz...
Görüyorsun ne yaptığımı... Valizimde boş yer vardı, saman dolduruyorum oraya. Yaşam valizimiz de öyledir işte; içinde boş yer kalmaması için eline ne geçerse dolduracaksın.
Sevdiğinin gözlerinde böyle gözyaşları görmemiş olanlar, insanın kalbi minnettarlıkla ve çekingenlikle titrerken dünyada ne denli büyük mutlulukların olabileceğinden habersizdirler.
Benim yerimde romantik biri olsaydı şöyle derdi sana: “Artık yollarımızın ayrıldığının farkındayım,” derdi. Oysa ben kısaca “Artık bıktık birbirimizden,” diyeceğim.
Bak, şu saman yığınının yanında uzanmış yatıyorum... İşgal ettiğim yer öylesine küçücük, evrende bulunmadığım ve umurunda bile olmadığım alanın yanında öylesine ufacık, yok sayılacak kadar küçük ki... ve yaşayacağım zaman dilimi benim bulunmadığım ve bulunmayacağım sonsuz zamanın yanında öylesine az ki... Oysa bu atomun, bu matematiksel noktanın içinde kan dolaşıyor, bir beyin çalışıyor, birtakım istekleri var... Ne kepazelik! Ne saçmalık!
Sayfa 157Kitabı okudu
Zaman (bilindiği üzere) bazen kuş gibi uçar gider, bazen sümüklüböcek gibi ilerler; ama insanın en çok hoşlandığı, onun çabuk mu, yavaş mı geçtiğini fark etmemesidir.