“Cenazemde çiçek istemem ha,” demişti bana, ertesi gün oraya çiçek konmaması işiyle benim uğraşacağımı aklına bile getirmeden. ”
“Her zaman ölüden yana olmak gerek,” demişti o da.”
“Onlar kusursuz kızlar,” dediğini duyardım sık sık. “Her erkek onlarla mutlu olur, çünkü acı çekmek için yetiştirilmişler.”
Okur Takip Önerileri
“Bizlerden daha sağlıklıydı, ama insan onun göğsünü dinleyince yüreğinin içinde fokurdayan gözyaşlarını duyabiliyordu.”
112 syf.
·
Puan vermedi
Aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
Üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
Ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
Hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten.
İyi nişan alırdı kendini asan zenci,
Bira içmez ağlardı, babası değirmenci,
Sizden iyi olmasın, boşanmada birinci…
Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.
-Ülkü Tamer
Beni anlayacağına emin ol duğum birisine dökülmek bir hayli ferah verici bir şey.
Ne yapmalı Ayşe, neye başvurmalı? İnsanlarla beraber oldu ğum zaman sıkılıyorum, yalnız kaldığım zaman da böyle düşünce lerle kıvranıyor ve bu sefer insanları, tıpkı bir morfin gibi, istiyo rum. İnsanlarla beraber bulunup her düşünceyi kafamdan atınca biraz rahat ediyor fakat biraz sonra kendimi istihfaf etmeye (kü çümsemeye) başlıyorum, yalnız kalınca da insanları istihfaf edi yor ve aralarından büsbütün çıkmak istiyorum. Serviler bana mü-l temadiyen tatlı ve cazip şeylerden bahsediyor, beni uzun ve rahat' bir uykuya davet ediyorlar. Fakat ne yapmalı... Kendimi gözü mün önüne alıp dışarıdan bir gözle baktığım zaman hakikaten, ölümü de istemiyor, yani münasip bulmuyorum. Fakat içerden bakınca başka çare yok...
Halbuki aradan zaman geçince yalnız güzel günlerimizi hatır lar ve fena günlerimizi çabucak unuturuz. Maziyi düşündüğümüz zaman gözümüzün önüne gelen felaket anları az ve münferit (tek), saadetli anlar ise çok ve şümullüdür (kapsamlıdır).
Demek ki muhakememiz felakete karşı hassas, hafızamız ise saadeti saklamakta mahir...
Bir arkadaş istiyorum. Bana olan muhabbetini katiyen belli etmeyen, harekâtında aleladelikten asla ayrılmayan ve görünüşte hiçbir fevkaladeliği olmayan ve bilhassa bana karşı zahiri hiçbir ihtimam göstermeyen bir arkadaş, benimle daima şundan bundan konuşan, yalnız tam zamanında susmasını, böylece benim içimi gördüğünü anlatmasını bilen bir arkadaş. Yani hiçbir zaman bula mayacağım bir arkadaş: Çünkü dünyada bu kadar tezatlarla dolu bir insan bulunabileceğini tasavvur edemem.
Eğer bugün hâlâ yaşıyorsam, hayatımın ilersinin şimdiye ka dar olandan daha başka manzara arz etmeyeceğini bildiğim halde hâlâ ölmüyorsam, bu, yine sebebini bir türlü bulamadığım bir ha dise yüzündendir. Bu hadise de bazı kimselerin bana karşı göster dikleri hudutsuz dostluk ve fedakârlıktır.
Ben felaketi kendim arıyorum. Bu doğru, fakat ben aramadığım zaman da o beni arıyor.
Niçin ölmemeli Ayşe; niçin hayat dedikleri bu korkulu rüyayı •görmekte bu kadar ısrar etmeli?
Hayatın bazen çok tatlı olduğunu itiraf ederim. Fakat herkes için değil. Mesela ben hayatımın bir bilançosunu yapsam, bütün ömrümdeki zevkli anlar ihtimal bir hafta bile tutmazlar.
Ben bazıları gibi dünyayı bir uygunsuzluklar ve mantıksızlıklar yuvası, hayatı bir ağır yük ve bir dayanılmaz işkence telakki eden lerden değilim. Güzel yaşayanlar, kendilerine bu mukadder (yaz gı) olanlar için hayat kolay kolay vazgeçilemeyecek bir nimettir, ondan elimiz yettiği kadar çok mütemeffi olmalıyız. Fakat benim gibi ölünceye kadar her gününü kendine zehir edecek yaradılışta olanlar ne diye yaşasınlar?