Siz mi yazdınız?
“Evet.”
Hemen buracıkta mı?”
“Hayır. Uzun yıllar var ki bir şey yazmıyorum.”
“Neden?”
“Söyleyecek bir şeyim kalmadı da ondan.”
Oysa söylenecek şey, her daim vardı.
Zor olan, söylenecek kişiyi bulmaktı.
Zaman, bu hükmü doğrulayacaktı.
İyi bilirsin ki düşündüğü, en sevdikleridir.
Korkması da yine onlar içindir.
Yine kurbanlık olmasın bir koyun
Türk'ü aldatmasın bugünkü oyun
Sayfa 329
"Madem ki mecbur ediyordu, madem ki lazımdı, madem ki marazımın devasıydı bu...
.....gittim.."
Senden uzakta ne yaşamak hatta ne de ölmek istediğim halde ne olacağım ben?
Seni ne kadar sevdiğimi bilseydin, sana ne derece muhtaç olduğumu da bilirdin. Bütün sevdiklerini severim, seni bana yaklaşmaktan men edenler hariç. Bu sen bile olsan nefret ederdim.
Sen varken kendimi insanların âzâmı gibi hissediyorum; sen yokken insanların en acizi bile değilim.
Abdülhak Hamit TarhanKitabı okudu
Aşk mı? Yolumuza dikilen bin engelden biri... Ya aşmak veya tahrip etmek lazım; ve yahut da huzurunda kalmak ve yok olmak.
Abdülhak Hamit TarhanKitabı okudu
Gitmek, ona göre başka yerde olmak demekti. Bu başka yer, ister evvelkinden iyi, ister daha beter olsun, önemi yoktu.
"Başka " olsun da...
Mühim olan yenilikti...
Evvelce görülmemiş şeylere açılmış kapı, harikalı yarın; onun gayet hoş ve derin bir surette söylediği gibi, var olmadığı ve var olamayacağı için büyük bir cazibe taşıyan yarın ...
Senelerin geçmesine ''ilerleme'' denilemez. O ilerleyiş, bilakis gerilemedir; belki de ecel rehavetidir.
Sayfa 26Kitabı okudu
Her zaman o yüzden ıstırap çektiğini tekrarladığı gibi yine biliyordu; bana ne bugün ne yarın ne yakında ne de günün birinde istediğim evi verebilecekti.
Bununla beraber daima beraber oturacağımız o yuvayı bana verdi
Orada, vaat ettiği yerde hem de...
O gün, arabamın durduğu yerde, şimdi mezarlık olan o sahada...
Benim ilk, onun son dileği, bir tesadüfler ikliminde yaşamış olan benden başka herkese garip görünebilecek bir isabetle gerçekleşecekti.