Lütfen Kasaya Doğru İlerleyiniz
Sadece şu veya bu gıdanın değil, artık insan ilişkilerinin bile bir raf ömrü oldu. Her insanın bir son kullanma tarihi var. Çünkü insanlara insan olarak değil de imkân olarak bakılıyor.
Çocukluğumun sokağında insan olmanın ilk şartı temiz olmaktı. Temiz olmayan bozuk demekti. Evi dağıtıp kirlettiğimiz vakit annemiz, “evi bozmayın!” diye seslenirdi. Kirletmeyin değil bozmayın.
O zamanlar dünya hatır üzerine kuruluydu. Sadece annemizin, babamızın değil ağaçların, çiçeklerin, kuşların, sularını da üzerimizde hatırı vardı. Ve bu hatır her daim gözetilirdi. Başkalarına haksızlık yaparak hak aranmazdı. İnsanımız akli dengesini, ülkemiz ise adli dengesini henüz kaybetmemişti. Devlet, “Lütfen kasaya doğru ilerleyiniz.” demezdi.
Sonra devir değişti...
Sayfa 145Kitabı okudu