Hayat böyleydi işte;zamanını kaçıran her şey, değerini aynı ölçüde yitiriyordu.
Sayfa 16
Yokluk,vicdanını susturacak kadar var olmaya başladığından ve sese olan açlığın kudurduğundan beri çalıyorsun.
Sayfa 65
Küçürek Hikayem
ARAYIŞ
Yaşadıklarım,hayatıma dair ne varsa bilinçaltımda eskiyor.Düş ve hakikat varlığımı,var oluşumu baskılıyor.Sanki bu,aklımın bedenime egemen çabası evrendeki sınırlarımı zorlamama engel oluyor.
Yazmalıyım,sürekli yazmalıyım,yazdıklarımla dünyada var olmalıyım:
Bitmek,tükenmek bir yolculuk değil miydi İNSAN?
Okur Takip Önerileri
Sahiden de bu dünyada acılarımızı içimiz dışında saklayabileceğimiz bir yer var mı?!
Kelimelerin tadına bakıyorum
Zehrinden korktuğum acı kelimeler yutuyorum yanlışlıkla
Yoruldum,
Varlığına şahit olduğum
Her şey ve herkesten.
Ait olduğum varlığın yükü,
Hafif kalıyor zihnime.
Çekmesi gereken bedenim
İtiyor düşüncelerimi pare pare.
Bir insanın gülüş şekli o insanı tanımanın en önemli anatomisidir,dedim.Hiç de yanıltmadınız beni ey insanoğlu!
Şehre inince keyfim kaçıyor
Her yerde yüzüme çarpan bir tokat
Eski bir kin gibi geçiyor gözüm önünden
O efsunlu Boğaziçi gecesinde kendisini büyüleyen periyi nasıl bulacağını bilmiyordu,bilemiyordu.
Efsun deyince de aklına o güzelim şiir geldi:
Ne efsunkâr imişsin ah ey hürriyetin yüzü
Aşkının esiri olduk gerçi kurtulduk esaretten
Sayfa 159Kitabı okudu
Bu ülkenin geleceğini tek kelime dahi Türkçe bilmeyen insanlar tayin edecek!İnanılır gibi olmayacak her şeyi yaşıyoruz.