O efsunlu Boğaziçi gecesinde kendisini büyüleyen periyi nasıl bulacağını bilmiyordu,bilemiyordu.
Efsun deyince de aklına o güzelim şiir geldi:
Ne efsunkâr imişsin ah ey hürriyetin yüzü
Aşkının esiri olduk gerçi kurtulduk esaretten
Ona bağlandığım kadar
Hiçbirine bağlanmadım.
Sade kadın değil, insan.
Ne kibarlık budalası,
Ne malda, mülk de gözü var.
Hür olsak der,
Eşit olsak der,
İnsanları sevmesini de bilir,
Yaşamayı sevdiği kadar.
Aşk Resmi Geçidi,Orhan Veli
ARAYIŞ
Yaşadıklarım,hayatıma dair ne varsa bilinçaltımda eskiyor.Düş ve hakikat varlığımı,var oluşumu baskılıyor.Sanki bu,aklımın bedenime egemen çabası evrendeki sınırlarımı zorlamama engel oluyor.
Yazmalıyım,sürekli yazmalıyım,yazdıklarımla dünyada var olmalıyım:
Bitmek,tükenmek bir yolculuk değil miydi İNSAN?
Yoruldum,
Varlığına şahit olduğum
Her şey ve herkesten.
Ait olduğum varlığın yükü,
Hafif kalıyor zihnime.
Çekmesi gereken bedenim
İtiyor düşüncelerimi pare pare.