İnsan memleketini ilk terk edişinde artık hiç bilmediği bir yere ait olmaya başlıyor ve zihnen dönemiyor bir daha o yuvaya. Aklı hep o başka, o neresi olduğu belli olmayan ama nerede olunsa özlenen meçhul yerde kalıyor.
Sayfa 60 - CanKitabı okudu
Tam bir yerde azıcık kök salacak oluyoruz, hop, saksımızı değiştiriyorlar.
Sayfa 26 - CanKitabı okudu
Aliya İzzetbegoviç'in Türklere Yazdığı Mektup
"Merhaba efendim, ben Aliya. Aliya İzzetbegoviç. Bosna-Hersek'in cumhurbaşkanıyım. Sizi Devlet-i Aliyye'nin en güzel şehirlerinden birinden, Bosna Sarayı'ndan, sizin daha sık kullandığınız haliyle Saraybosna'dan selamlıyorum. Bu kısacık sohbetimizde, parçası olduğumuz Avrupa'dan, Avrupa'nın ve Batı'nın
Yetmiyordu hiçbir şey, kısa geliyordu, az kalıyordu.
Sayfa 61 - Can ÇağdaşKitabı okudu
İnsan memleketini ilk terk edişinde artık hiç bilmediği bir yere ait olmaya başlıyor ve zihnen dönemiyor bir daha yuvaya.Aklı hep o başka, o neresi olduğu belli olmayan ama nerede olunsa özlenen meçhul yerde kalıyor.
Sayfa 61 - Can ÇağdaşKitabı okudu
Beyler düşünün..Neden..neden..neden?
Ben bunları kendime neden yapıyordum?Neden beraber sinemaya,bara ya da tatile gidebileceğim birini sevmiyordum?
Neden kabahatim yoksa bile kendimi affettirmeye çalıştığım bu kadın yerine arada bir kavgalarımızda benim de küsebileceğim, yüzüme bakmasına değil bana aldığı küçük tefek hediyelere sevinebileceğim, ışık altında, çırılçıplak ve doya doya sevişebileceğim birini sevemiyorum?
Ben neden böyle lanetlenmiş, kavminden kovulmuş, bu gönül vahşiliğinineline düşmüş haldeyim?Benim neden tedavim yok?
Sayfa 45 - Can ÇağdaşKitabı okudu
Allahım!
Kötüleri yarattın,ona razıyım.Ama bu kadar güzel gülenlerini niye yarattın?
Sayfa 44 - Can ÇağdaşKitabı okudu
İyi haber yerleşir kalır, kara haber dolaşır durur.
Sayfa 80Kitabı okudu
Giden, devletin kara kutusuydu. Boşluğu doldurulamazdı elbet. İşin aslı, kimse bunca şey bilen, memleket tarihine şahdamarı kadar yakından tanık olmuş bir adamın yeniden peyda olmasını istemezdi. Bir devir sona erince, bu eski devrin adamları biten bir satranç oyunu gibi kutularıns konup kaldırılırlardı. Hak ettiyse hürmet gösterilir, yok etmediyse sesi kısılırdı.
Sayfa 151Kitabı okudu
insan memleketi ilk terk edişinde artık hiç bilmediği bir yere ait olmaya başlıyor ve zihnen dönemiyor bir daha yuvaya.
Aklı hep o başka, o neresi olduğu belli olmayan ama nerede olunsa özlenen meçhul yerde kalıyor.
Sayfa 60Kitabı okudu
Kahroluyordum onun gülüşünün güzelliğiyle.
"Allah'ım", diyordum her seferinde, "kötüleri yarattın, ona razıyım. Ama bu kadar güzel gülenlerini niye yarattın?"
Sayfa 44Kitabı okudu
Tam bir yerde azıcık kök salacak oluyoruz, hop, saksımızı değiştiriyorlar.
Sayfa 26Kitabı okudu
Hayat, insanı en çok kestirilemez oluşuyla yoruyor.
Sayfa 87Kitabı okudu
Ankara'yı sevmek, evcilleşmiş bir vahşi hayvanı
sevmek gibidir, her an dönüp ısırabileceğini bilerek.
Ankara'yı sevmek, şehirde sevilecek tek şeyin Ankara olduğunu bilmektir.
Minibüse dolmuş, üst geçite köprü,
çamaşır suyuna ozon demek, kapıcıyı kravatlı, mebusu eşofmanlı görmeyi yadırgamamaktır. Kar toplayan kırmızı kara ayaz gecelerinde, soğuğa mukavemetin nafile olduğunu bilmek, kendini ona teslim etmektir Ankara'yı sevmek.
Sayfa 123Kitabı okudu