-Sevməyinə sevirsən, ancaq seçməyi bacarmırsan və bütünlüklə ən boş şeylərə can atırsan.
Sayfa 124Kitabı okudu
Kitapların gerçi ilk sayfalarından son sayfalarına dek erdemli insanlar kötülerin karşısında taş bir duvar gibi sarsılmadan dikiliyor ve bütün kötü niyetler, ayıplar, eksiklikler de kaçınılmaz biçimde bu taş duvara çarpıp parçalanıyordu; ama taş duvar, taş duvardı ve insanda hiçbir sevecenlik yaratmıyordu. Öyle ya, bir duvar ne denli güzel ve sağlam yapılmış olursa olsun, bu duvarın ardındaki bir elma ağacından elma koparmak isteyen biri, elma koparacak yerde karşısına geçip de hayranlıkla duvarı seyretmez. Ve bana artık içinde hayatı barındıran en değerli şeyler, hep bu erdem duvarının gerisinde bir yerlerde gizliymiş gibi geliyordu...
Sayfa 195Kitabı okudu
Kitapların acımasız kişileri, işleri, çıkarları gereği acımasızdılar; onların niçin acımasız olduğunu hemen her zaman anlayabiliyordunuz. Oysa ben hiçbir amacı, anlamı olmayan acımasızlıklara tanık oluyordum; hiçbir çıkar beklemeksizin, salt eğlenmek için acımasız davranışlar sergiliyordu bizde insanlar.
Sayfa 193Kitabı okudu
Okuduğum kitapların hepsinde ortak bir yan vardı: İyi insanlar mutsuzdular ve kötüler onların tepelerine biniyordu. Kötülerse iyilerden hep daha başarılı ve akıllıydılar. Ama sonunda kötüler -nasıl olduğu pek anlaşılmasa da- bir şekilde yeniliyor ve iyiler üstün geliyordu.
Sayfa 192Kitabı okudu
Yalnızlığın en iyi ilacıdır, kitap okumak.
Şimdi bir yudum çay iyi gelir! Bir iki lokma da... umut var mı?
Ah, her şeyden nefret etmeye başladım! Bu yaşamdan, bu insanlardan.
Yahu bu canavarla yaşamayı nasıl becerdin anacığım?
Çok geçmeden de ayyaş için içki neyse, benim için de kitap oydu.
Sayfa 187Kitabı okudu
"Sözcükler kardeşçiğim, ağaçta yaprak neyse, odur! Bir yaprağın niye öyle değil de, böyle olduğunu anlayabilmek için, ağaca bakmak, onun nasıl büyütüp yetiştiğini bilmek gerekir. İçinde her şeyin olduğu bir bahçe gibidir kitap, kardeş... iyi de oradadır, yararlı da..."
Sayfa 186Kitabı okudu