Çocukluk, eskiden nasılsa yine öyle ağır ve hiçbir şeye yaramamış yaşlanmak.
Şimdi madem birçok yüzleri var, ötekilerini ne yaparlar sorusu gelir akla. Saklarlar. Çocukları kullansın. Ama bu yüzleri, köpeklerinin de takınıp sokağa çıktıkları olur. Neden olmasın? Yüz yüzdür.
Rolümüzü bilmediğimizi anlıyoruz, bir ayna arıyoruz, yüzümüzdeki boyaları silip sahte olanı çıkarmak ve gerçek olmak istiyoruz.
Ama yine de bir maske parçası yapışıp kalmış bir yerimizde, unutmuşuz.
Kaşlarımızda bir abartma izi durmakta, ağzımızın köşesinde bir kıvrım olduğunu fark etmiyoruz.
Ve bu halde, dolaşıyoruz ortada; bir maskara ve bir yarım halinde, ne gerçek bir insan ne de bir oyuncu olarak...
Rainer Maria Rilke - Malte Laurıds Brıgge’nin Notları
Ah Malte, öylece yaşayıp gidiyoruz ve bana öyle geliyor ki herkes dağılmış ve meşgul, giderken çok dikkat etmiyoruz. Sanki bir yıldız kayıyor ve bunu kimse görmüyormuş, dilek tutamıyormuş gibi. Malte, asla dilek tutmayı unutma. Dilek tutmaktan vazgeçilmemeli.
Sayfa 81Kitabı okudu
Hakiki olan içim ne kadar kötü olsa da, her şeyi nasıl bu kadar kolaylıkla kabul ettiğime bazen kendim bile şaşıyorum.
Tanrım, keşke bunun bir kısmı paylaşılabiliyor olsaydı. Fakat o zaman olur muydu, olur muydu? Hayır, bu ancak yalnız olmanın bedeli olmalı.
Sayfa 70Kitabı okudu
Korkular.
Çocukluğum için dua ettim ve o geri geldi. Aynı o zamanlardaki gibi ağır olduğunu ve yaşlanmanın bir fayda sağlayamadığını hissedebiliyorum.
Sayfa 63Kitabı okudu
Korkum bu kadar büyük olmasaydı, her şeyi farklı görmenin ve buna rağmen yaşamanın imkansız olmamasıyla kendimi teselli ederdim. Ama ben korkuyorum, bu değişimden son derece korkuyorum. Henüz bana iyi görünen bu dünyaya bile alışamadım. Başkasında ne yapayım?
Sayfa 53Kitabı okudu
Ölümü bekleyen birisi hakkında “O artık kimseyi tanımıyor” dendiğini duyduğumda, her seferinde çok fena oluyordum.
Sayfa 53Kitabı okudu
Buradaki her şeyi tanıyorum, bu nedenle de kolaylıkla içime işliyor: Buradaki her şey içime ait.
Sayfa 49Kitabı okudu