Yıl 1978 Maraş Katliamı...
Ne çok öldük yaşamak için
Ne çok katledildik
Günlere sığmaz oldu acılarımız ve ölülerimiz
Geçmişe baktıkça kan damlar yüreğimiz
Maraş katliamı kanayan bir yaradır yüreğimizde kapanmaz...
Maraş katliamı; bu ülkede bir kesimin Aleviler hakkındaki düşüncelerinin eyleme yansımasıdır. Sivas gibi, Çorum gibi... 🕊
19-26 Aralık 1978 Maraş Katliamı
“Allahın adıyla geldiler
Allah deyip yaktılar yıktılar
Anne karnındaki bebekleri katlettiler
Alevi değilsin ki sana ne oluyor dedi
İnsan değilsin ki sana ne anlatayım”
Kin ve nefret dolu insanların zavallı insanlara saldırarak kadın, çocuk, bebek, hamile demeden vahşice katlettikleri Maraş Katliamı unutulmamalı. Unutulmasın ki başka katliamlar yaşanmasın. Katliamda ölenleri saygıyla anıyorum.
Unutursak yüreğimiz kurusun
Bir arkadaşım anlatmıştı, 19 Aralık günü bulundukları lojmanların yakıldığını ,o sırada üstlerine yürüyen insanlardan kaçmak için Baba'sının hasta olan babaannesini sırtlayışını ve tüm kardeşlerin evden kaçışını...Maraş'a gittiğimizde kaçıştıkları caddeyi, babaanneyle sırtlarında belediye binasına sığınmalarını, o kadar mesafeyi hangi acılarla geçtiklerini, göz yaşlarıyla dinlemiştim. Yapılan insanlık suçunu her türlü kınayıp isyan etsem de , yakınındaki insanların acılarına şahit olmak daha da kalbimi ağrıtmıştı. Hele ki bir gazete küpüründe 16 yaşında korku dolu gözlerle bakan o genç kızın acısını görünce. Sadece insan olmayı beceremeyen, hayatlarında hiç sevilmemiş bu varlıklar yüzünden yapılan her türlü katliamı kınıyor ve bu katliamda yitip giden canları saygıyla anıyorum.!
Fotoğrafı paylaşamadım kusura bakmayın
Merhaba. Bu benim çocukluk fotoğrafım.
Yerde uyuyan benim.
O zaman 2 yaşındaydım. Yıl 1978 idi. Ben hala 2 yaşındayım.
Maraş'ta doğdum. Annemin babamın adını da bilmiyorum henüz. Kendi adımı da bilmiyorum. Kimliğimi bile görmemiştim, sonradan öğrendim annem çantasında taşırmış patiklerimle beraber.
Bir sabah kapıların yumruklandığını duydum. Annem gözlerimi kapattı ama elini "yapmayın!" diyerek uzattığında gördüm gelenleri. "İnsan yüzü güzeldir çirkindi bunların ki. İnsan yüzü sıcaktır soğuktu bunların ki. Elleri el değildi, eli andırıyordu. Gözleri göz gibiydi, bakışsızdılar. Göğüse benzer bir kafesti taşıdıkları içinde yürek yoktu. Kapıların arkasında emeklememiş, beşiklere belenmemişlerdi. Karda tipide girdiler akşam sofralarında evlerimize." Ben 1978'den beri 2 yaşındayım. Ama acılarım 100 yaşında.
#Maraş Katliamı...
ALINTI