"İhtiyacın her ne ise o tür bir Tanrı yaratırsın!"
958.jpg){kind=small}
Aslında yaşam zıtların sayesinde mümkün oluyor: kadın ve erkek, ying ve yang, gece ve gündüz, doğum ve ölüm, aşk ve nefret.
Yaşam ikisini de içeriyor.
Yüzyıllardır anne babalar çoçukları mahvediyorlar.Onları da anne babaları mehvetmişti ve bu böyle sürüp gidiyor.Kronikleşmiş bir durum haline geldi.Senin anne baban mutlu değildi;her ne yaşadılarsa bu onları gittikçe daha da mutsuz kıldı ve seni bu mutsuzluğa göre eğittiler ve sende kendi kopyalarını yarattılar.
Okulda birşey öğretiliyor ve hayat başka türlü birşey gerektiriyor.Karışıklık çıkıyor,ikilem yaşanıyor,zıtlıklar biraraya geliyor sonra seni farklı yönlere çekiyorlar ve sonra sen bütünlüğünü yitiriyorsun ,tastamam olamıyorsun.Çoçuk dünyaya organik bir bütün olarak gelir.Genç bir insan olduğunda artık bir birey,bir bütün değilsindir.Çılgın bir kalabalığa dönüşürsün.
Birçok kişi bana gelip diyor ki, “Neyin ne olduğunu nasıl ayırdedeceğiz ,hangisi aklın ,hangisi kalbin sesi?”Şu anda bu farkı anlamak zor:önce beynini temizlemen lazım.Kalbin sesi çok zayıf ve çok kısık çıkar.Beynin sesiyse çok gürültülüdür:bağırır çağırır durur.Kalp fısıldar.Beyin haykırır.
“Varoluş çelişkilidir; çelişki onun ta kalbinde yaşar.
Çelişki zıtlıklar sayesinde yaşar, o zıtlıkların dengesidir. Ve bu dengeyi tutturabilen kişi yaşamın, varoluşun, Tanrı'nın ne olduğunu da anlayabilecek duruma gelir. İşin sırrı dengededir.”