Güzelim var olma bunalımı, adını bilmediğimiz bir tehlikenin çok hoş yakınlığı, yaşamak, o zaman kendi yıkımımıza koşmak mıdır? Yeniden, durup dinlenmeden yıkımımıza koşalım.
Çünkü sevilmemek yalnızca şanssızlıktır. Hiç sevmemek mutsuzluktur. Bugün, hepimiz bu mutsuzluktan ölüyoruz. Kan, kin yüreğin kendisini de kurutuyor da ondan; uzun süren adalet isteği aşkı tüketiyor, oysa aşk doğurmuştu onu. İçinde yaşadığımız uğultuda, aşka olanak yok, adalet de yetersiz.
...her şey bellidir, yaşam hep yeniden başlamakla geçer. Sürgün zamanıdır artık, kurumuş yaşamın, ölü tinlerin zamanıdır. Yeniden yaşamak için, bir lütuf, kendini unutmak ya da bir yurt gerekir. Kimi sabahlar, bir sokağın dönemecinde, yüreğin üstüne çok hoş bir çiy düşer, sonra buharlaşıverir. Ama serinliği kalır ve yürek hep onu ister. Gene yola çıkmam gerekmişti.
Okur Takip Önerileri
Hala ayak seslerini işittiğim ama artık hiçbir zaman yetişemeyeceğim birinin arkasından yürüyormuşum gibime geliyordu.
Şaşırıp kalmıştım, ıssız ve ıslak kırda yürüyor, hiç değilse, değiştiremeyeceğimi anladıktan sonra, olanı olduğu gibi benimsememe yardım eden, o güne değin de beni aldatmamış olan şu gücü yeniden bulmaya çalışıyordum. Gerçekten de zamanda geri gidemez, bundan çok önce, bir gün de yok olmuş olan sevdiğim yüzü dünyaya geri veremezdim.