Adorno'nun Max Horkheimer'la birlikte kaleme aldığı Aydınlama'nın Diyalektiği adlı yapıtında detaylı olarak tanımladığı, negatif diyalektikle anlatmaya çalıştığı temel düşünce; sanat ve gerçekliğin birbirine eklemlenmesinin, sanatın nesneleri gerçekte nasılsalar öyle alıp kabul etmesinin yanı sıra, kendi biçimsel yasalarını kristalize edebilmesiyle mümkünlüğüdür.