"Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ama bir çoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu. Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya başlıyorduk."
Sayfa 87 - yapı kredi yayınları
Melis Dikmen tekrar paylaştı.
insanlar bize hiçbir şey vermez; biz, kendimiz onu ele geçirmekten aciz olursak insanlardan payımıza sadece sıkıntı, rahatsızlık ve gereksiz gürültü patırtısı düşer, hatta annesinden, babasından ve ailesinden bile.
Okur Takip Önerileri
