Ye böreği, sonra çim çimebildiğin kadar Yeşilırmak’ın
sularında.
Sofudur soğan yemez, bulursa kabuğunu da yer
Rakı yaptıkları için Ermenilere epey kızarlardı ama kimi zaman da anamın
kapısıni çalar, “Markırit hatun, bizim oğlanın rengi attı bu aralar, sizin o zıkkımdan
biraz versene,” derlerdi. Böyle zamanlarda anam burnunun altından gülerdi:
“Sofudur, soğan yemez; bulursa kabuğunu da yer!”
Ey onbeşli onbeşli
Tokat yolları taşlı
Onbeşliler gidiyor
Kızların gözü yaşlı.
Çok severim, çocukluğumuzda Nutella mi vardı:)
..hiç çemen yediniz mi? O kadar lezizdir ki bir kere ağza değdiğinde, hiç yemeyen
iştahsızlara bile koca bir ekmek yedirir çemen.
Yokluk insanı hayal denizinde
yüzdürür.
Vay memleket hasreti vay, sen insana neler yaptırırsın!
Kebapçının evi, dükkânın üstünde eski bir Ermeni eviydi. Mutlaka altta kileri vardır. Kilerde de her Ermeni’nin evinde olduğu gibi, şarap
küpü. Kebapçı bıyıklarından belli olur,Alevi. Hepsi palabıyıklıdır. Alevilerin
kültüründe şarabın çok önemli bir yeri vardır. Hele bir damlacık da edebiyat tutkunuz varsa Alevilerin işret masasından kalkamazsınız. Ne kadar ozan varsa o
masadadır. Şiirlerle konuşurlar, sevgili Peygamberleri Hazreti Ali için “hu” çekerler. Zaten ozan dedin mi Aşık Veysel de dahil Alevi ozanlar başı çeker.
Şişin üzerine
müşteriden izin alınıp şarap dökülür, zira Müslümanlar şarap haram diye istemezler, ama Ermeniler ve Tokat’ta çoğunluk olan Aleviler kebap şaraplı olsun
isterler.
Hatırlarım, bir ara muhacirler “Gâvura kurban eti vermek günah!” diye söylenti çıkardıklarında Esma teyzenin kocası
Nizam emmi nasıl da kızmıştı:
“Tövbe estağfurullah, yobaz herifler!
...ama o yeşil cennet Tokat’ımda ne bağ
kalmıştı ne bahçe. Her taraf bina olmuş, çorak toprak olmuş, dağ olmuş, taş olmuş,
bilmem ki sevgili Tokat’ım sana ne haller olmuş!
..
Ey ışık, ey memleketim Salamis'in
kutsal toprağı, vatanımın tahtı şöhretli
Athena, soydaşlarım olan sevgili halkım,
beni besleyen Troya'nın pınarları, nehirleri
ve ovaları, hepinizi hasretle selamlıyorum.
Aias'ın size son sözleridir bunlar, ötesini
Hades'in ülkesinde ölülere söyleyeceğim.
Taşına toprağına kurban Çukurovamm, Adanammmm…
“Benim memleketim sıcaktır.
İnsanları da öyle, uzun türküleri, uzun yağmurları, uzun dostlukları vardır,
Her gün bahar gibi açan sıcacık dost insanlardır Hanna,
Dost, barışçı.. Toprağımda pamuk biter, bir de sarı portakallar
Ak ve turuncu
Bir de al al nar çiçekleri açar tepeden tırnağa toprağımız,
Bir de arılar, oğul verirler bütün gün,
İri peteklerde bütün gün…”
Sayfa 70 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Canım memleketim..
“Bugünlerde bahar indi Çukurovanın düzüne
Donandı ağaçlar
Donandı dünya
Donandı yeşilinden alından
Sarısından
Donandı delicesine
Bir ışık fışkırır topraktan yağmur gibi
Bir güneş doldurur ortalığı
Bire canım
Tüter
Açıldı apaydınlık terütaze
Devedikeni çiçekleri koskocaman
Mosmor açıldı
Nennilendi dağlar
Çiçeğinden kuşundan böceğinden suyundan
Kokusundan
Nennilendi
Bugünlerde bahar indi Çukurovanın düzüne
Bir bulut ağdı düzden yukarı
Bir yanı sırma
Bir yanı pamuk aklığında
Bir yanı billur
Bir bulut ağdı doludizgin
Bir toprak var sürülmüş
Rahat
Sürülmüş kapkara”
Sayfa 59 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu