"Kimi neşeyle,kimi acıyla beslenir."
"Dünyada insana dost lazım,gerisi boş."
"Karşındaki bir insan,kavun değil ki koklayıp,olmuş mu,olgunlaşmamış mı anlayasın."
"Kaç ay, kaç yıl geçti?
Ne önemi var.
Zaman izafî bir şeydir.
Hani adam kitabına ad koymuş.
Gün olur asra bedel."
"Muhabbet iki başlı olacak arkadaş.Tek taraflı oldu mu sakat.Kara sevdaya girer."
"Ya tahammül,ya sefer!"
"Bilmez biçare kalpler giden dönmez ki geri."
"Biz de böyle tükettik ömrümüzü. Ha bu gün,ha yarın diye diye.."
Menekşeli Mektup
Adamın nereli olduğu anlaşılınca ardı sıra "içinden misiniz?" sorusu gelir. Gelir çünkü o yer bir şehir ise ayrı, bir kasaba ise ayrı, bir köy ise ayrı özellik gösterir.
Diyelim adam "içindenim" dedi. Bu defa "Kimlerdensiniz" diye sorulur.Adamın ailesi, kabilesi, aşireti, ırkı, soyu, sopu mühimdir. Her kavmin, her sülalenin bir hususiyeti, buna göre bir lakabı bulunur.
Bunlar bilinecek ki karşısında duran kimseyle iyi anlaşabilesin; bir pot kırmayasın. İnsanı anlamak zor iştir, bu münasebetle önce şu saydığımız dış daireden başlanılır. Sonra yavaş yavaş içeriye girilir. Efendim sıcak mı sever, soğuk mu sever; tatlı mı sever acı mı sever.
Bir Antepliyi, bir Urfalıyı misafir ediyorsun, sofrada acı biber yok. Yakıştı mı şimdi?
Adam hicabından biber de isteyemiyor.
Önündeki tabağı didikleyip duruyor.
Olmadı işte.
..
sf. 31-32
Sayfa 31 - Dergah
Hacca Gidebilmek
Vay Sıtkı, vay!
Vay Hacı Sıtkı vay!
Şimdi sövüp-sayıp ferahlamanın tam sırası ama, hem Mekke'deyiz, hem olduk hacı. Yut oğlum Kadir öfkeni, yut. Müslümana öfkesini yutmak yakışır, ağzını bozmak değil.
Sayfa 110 - Dergah
Kar Üstüne Kan Damlar
Otuz kişi bindiğimiz vagondan Moskova'da on yedi kişi indi.
Bizi doğruca bir hamama götürdüler, aylar sonra yıkanacağız, aylar sonra vücudumuza sıcak su ve sabun değecek. Sıkı talimat verdiler. Üzerinizde ne varsa çıkarıp atın bunlar yakılacak.
Sayfa 157 - Dergah
Kar Üstüne Kan Damlar
Asker külahını yere koyuyor, külahta kıpırdaşan bit ordusu külahı yürütüyor. Asker basıyor kahkahayı. Ardından o külahı yanan ateşe silkeliyor. Etrafı pis bir koku ve çıtırtı sesleri kaplıyor. Ateş bulduğumuz anda soyunur, çamaşırları alevlere silkeler, bu çıtırtıları dinlerdik. Gülmekle ağlamanın arasında sıkışırdık.
Sayfa 149 - Dergah