Nihayet gerçeği önemseyip, rakibin ağzından dahi olsa iyi nedenleri severek dinleyen ve gerçeğin karşısında haksız olmaya tahammül edebilecek kadar adalet duygusuna sahip olanlarla tartışmalı.
Kafası sürekli meşgul olan insanın durumu en acınası olandır, ama en sefil olanı, kendilerinin bile olmayan meşguliyetleriyle çalışanlar, başkalarının uykusuna göre uyuyanlar, yürüyüşlerini başkasının hızıyla düzenleyenler, dünyadaki en özgür şeyler olmasına rağmen sevmeleri ve nefret etmeleri buyurulan kişilerdir. Bu insanlar hayatlarının ne kadar kısa olduğunu bilmek istiyorlarsa, yaşamlarının ne kadar küçük bir parçasının kendilerine ait olduğunu düşünmelerine izin verin.
Ama geçmişi unutan, bugünü ihmal eden ve gelecekten korkanların çok kısa ve sıkıntılı bir hayatı vardır; sonuna geldiklerinde, zavallılıklarını çok geç fark ederler ki, o kadar uzun süredir hiçbir şey yapmamakla meşguldürler.