Bu yargı gerçekle hiç de bağdaşmamış.
Güç durumdaki bir insan, zamanın uzun olduğunu hissetmeyebilir. Harpte, mutsuzlukta, acıda usanç duyulmaz.
Yüreğimin bütün gücüyle hem de yalansız olarak onun özlemini duyabilirdim, nasıl olsa dileğimin gerçekleşmesine imkan yoktu.
Karanlıklar içinde olan bir insana, bütün engeller aşılmaz, bütün güçlükler yenilmez görülür.
Ama ben uyuyup dertlerini hafifletemediğim dünü , bugüne bağladığım için , bu yorulmamış sabahın sevincini duyamıyordum.
Sayfa 80Kitabı okuyor
Sadece istedikleri gibi olabilme hakkına sahip olanlar özgür sayılabilirler.
Üzerinde çatlak bulunmayan sağlam bir duvar gibi görünüyordu hayat…
İnsanlar, erkenden evlerine kapanıyor, geceleri yalnız gece bekçileri, sarhoşlar ve mutsuz olanlar dışarıda kalıyorlardı demek.
İnsan, hiçbir vakit aradığı kimseleri bulamaz.
Düşünen değil, eyleme geçen, insandır.
Beklemeden, üzüntüye, boş hayallere kapılmadan elimden geleni yapmaya karar verdim.
Amin
“ Allah’ım… Yeryüzü ile gökyüzünün bu büyük sessizliğinde kendini yitirmiş olan herkesi kurtar ve huzura kavuştur.“
O sırada kafada beliren destansı liste :)
“Allah’ım hangi bilinmeyen günah için cezalandırıyorsun beni?”
Güçsüz bir umursamazlıkla, cansız bir sessizlik dolduruyor içimi. Vefasızlar gibi, ışıksızım ben.
Dünyamızı, gölgeler ve boş yıldızlar dolduruyor. Çevremizde sessizce çürüyor zaman.
Başardığımız şey, günahı görünmezliğin içine sıkıştırıp, daha güçlü yapmaktır.