Ruknettin'in aynalarda ağladığı kadar var.
Bir mevsimin kıyısından tutarsan Ruknettin
Kurak ovalara yağmurlar yağar,
Ayak bileklerinden kavrarsan bir harfi,
Kalbin şiir olup vadilerini sular.
Senin de vadilerin vardır Ruknettin!
Kehanetler kurarsın,yağmalarsın kendini
Kurtarıp o yangında ilk önce kalbini
Niyedir,aynalarda azalır sesin.
Günler geçsin
sen geçme.
mevsimler değişsin
sen değişme.
onlar gitsin
sen kal.
herkes yara açsın
sen sar,açma.
sen
benimle kal.
hep..
alıştım sadece
insanlar geçmişlerine en büyük ihaneti unutarak yapar.
benim geçmeyen geçmişim hep şimdimde duruyor.
anılar, unutmayı zorlaştırmak için verilmiş cezalardır sevgilim.
ben bu cezaya gülümsüyorum.
senin bıraktığın hiçbir şey ardımda kalmadı benim.
insana en uzak düşen şey, bilerek geride bıraktıklarıdır çünkü...
kalbimdeki yerine hiç ihanet
ANNSEN VI
Güle güle kalabalığım, yine geleceğim.
Ömürden eksik birkaç yıl daha getirdim,
her gelişimde daha acımasız.
Ama sen, sen annsen gibi hiç değişmemiştin
beni sevdiysen vardır bir yanlışım
Ne konuşabiliriz ne anlaşır
Ondan bu kaçış, ben ve hatalarım
büyüttüğün iki bakışız içimdeki acı.
kalbim yokluğuna dayanamaz, alışır.
Seni görmek pencereden