ÖYKÜLERDEN SEÇTİKLERİM
Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 164 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu
Gece olunca vakit
Neden hep aklımdasın?
Zaman geçti; sen benden
Geçmedin saklımdasın.
Uzun bir hikaye bu
Geçse bile mevsimler.
Yine kaldım bak sende
Geçmişin faslındasın.
04.10.2021 
Abdulrahim Arslan
Gözlerine bakarken umurumda değil mevsimler
Gülüşün hep deniz kenarı bana
Sen bir adım attığında göreceksin
Elinde balonlarla bekleyen o adam benim
Aldığım en derin nefessin sen
Dudaklarının dudaklarımdaki işgali hala yüreğimde
Nefes alıyorum ama hala bulamadım seni
'ben sana yanarken şimdi...
sen kim bilir nerede
üşüyorsun'
Kırılan bir kalbin eskisi gibi atmadığını babamdan falan değil kendimden öğrendim.Ne zaman çarpıntım başlasa mutluyum derdim hep kendime.Eskiler hatırlanınca acılar yeni oluyor galiba.Neyse…pek beceremeyenlerdenim yaşamayı.Ama öyle pes edenlerden değil.Bir şeyler olsun diye çok şey yaptım,hiç bir şey olmadı.Aslında çok şey oldum.Bekletilen oldum,aldatılan oldum,kandırılan,kaybeden,yalnız oldum, yanlış insanlara tükendim, hep bir şeyler olsun dedim sonra hayat “Sen kimsin ki ?” Dedi.Mutsuzluğun o kekremsi tadını sanki ağır bir ilaç içmişim de sabahında midemdeki zehiri ağzımdan soluyormuşum gibi hissettirdi.Neye elimi atsam kuruyor sanki doğduğumdan beri.Mutsuzluktan geberiyorum değil de umutsuzluk bitiriyordu beni.Çocukluktan tek farkım birinde aşağı yukarı salıncakta sallanırken diğerinde birileri ruhumu sallıyordu sanki, aşağı yukarı.Oturduğum yerden kalkmak inanın eziyet geliyor bana kimileri buna üşengeçlik diyor…Bıraksalar yıllarca uyurum diye düşünüyorum geceleri. Sabahları uyandığımda beklentilerin sadece insanı yıprattığına bilmem kaçıncı kez daha şahit oluyorum.Pencereden baktığımda günler mevsimler değişiyor her seferinde ve gözlerimin önünde bitişimi seyrediyorum.
Benim Hikayelerim IV FİNAL
Böyle bizimkisi de ondan sebep; Her hikayenin bir sonu var yani, geldik bizim hikayenin de sonuna. Bazen gerçeklerden ne kadar korksanda onlardan ne kadar kaçmak istesen de zamanı belirsiz bir anı yüzüne tokat gibi çarpıyor bildiğin bütün gerçekleri.Umursamamak olan biteni; memleketi, dostları, öleni, düşeni yani hiç hiç umursamamak. Bakınca
Ruknettin'in aynalarda ağladığı kadar var.
Bir mevsimin kıyısından tutarsan Ruknettin
Kurak ovalara yağmurlar yağar,
Ayak bileklerinden kavrarsan bir harfi,
Kalbin şiir olup vadilerini sular.
Senin de vadilerin vardır Ruknettin!
Kehanetler kurarsın,yağmalarsın kendini
Kurtarıp o yangında ilk önce kalbini
Niyedir,aynalarda azalır
Neden
Neden ellerini saatlerce tutmak geçiyor ki içimden
Neden saatlerce gözlerine bakmak
Saatlerce seninle sessizce oturmak
Neden içimden yanında bulunmak geçiyor
Ömrümü seninle tüketmek
Seninle yaşlanmak
Seninle ağlamak
Seninle gülmek
Neden içimden geçiyor bunlar
Neden seyahatler geçiyor içimden
Neden kıyametler kopuyor içimden
Neden korkuyorum sensizlikten
Neden hep sen hep sen
Neden şiirlerim sana
Bakışlarım sana
Sözlerim sana
Kalbim sana
Ruhum sana
Neden her cihetim senden yana
Neden kavgam senden yana barışım senden yana
Baharlar yazlar kışlar güzler mevsimler senden yana
Yangınlar senden yana
Soğuklar senden yana
Ferahlar senden yana
Neden Nedenler senden yana
Hasan ALTINIŞIK
MÜPHEM
Şimdi daha mı seviyorsun kendini
Daha mı güzel gülüyor gözlerin
Aynaların soğuk bakışlarında
Titreyen ellerimde kalemim
Satırlar daha az yazıyor seni
Gittin öyle mi
Gittin ama ben de değişmedi mevsimler
Hala çiçeklerin içinde uyuyorum
Buz gibi soğuk yeller esiyor üzerimden
Hiç solmuyorum
Yabancısısın bu şehirlerin
Gitmeleri çok sevdiğinden
Sen sen sen hep sen
Mısraların içinde müphem
Kırgın bakışları altında
Kapısında dergâhın
Âh eden sensin
Ölen yine ben
Kırılan bir kalbin eskisi kadar atmadığını babamdan filan değil kendimden öğrendim. Ne zaman çarpıntım başlasa mutluyum derdim hep kendi kendime.Eskiler hatırlanınca acılar yeni oluyor galiba. Neyse....Pek beceremeyenlerdenim yaşamayı. Ama öyle pes edenlerden değil. Bir şeyler olsun diye çok şey yaptım, hiçbir şey olmadı. Aslında çok şey oldum.
Nedense bir köşede hayali bir çevrimin varlığını daha derin hissediyorum, yani bak mevsimler aylar, sen, bir de ben şarabımla (midemi kavuran.) Özlüyorum.
Aylaklık baskısını arttırdıkça (ben işte o ikinci tür aylaktanım deyu yüreğime su serpiyorum; hani o hep yüreğinde ve zihninde bir şeyler yapma potansiyelini barındırıp da, dileğini su yüzüne çıkaramayanlardan)
özlem kısılıyor hele iletilmesi -bunu böyle yazmayı istemiyorum- çünkü boş bir kağıtta bir ya da hiç sözcük de onu imleyebilir.
Yine de "ferdiyet" bilinci galebe çalar ve az da olsa kendimden günlerden, gecelerden, iklim ve coğrafyalardan yani bir tür hayat bilgisinden dem vururum.
.. Ne işle iştigal ettiğim sorulacak olursa örtük anlamının halt etmek olduğu açıkça anlaşılabileceği gibi -halt etmiştim, etmekteyim, edeceğim...
.
Günce
Bugün parfüm kokmuyorsun niye
Çiçeklerle gezmedin mi?
Mevsimler gibisin değişmeye daha vaktin var
Ben yine yolumdayım
Sadece sen ve ben
Bir de şükrü var.
Şükrü'nün bira tercihleri sıradan
Sağa sola da işer hep umursamaz