reyyan
@mihricana
bıktım tanımlanmaktan.
Türkçe Öğretmeni
1997
32 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Şimdi içimde gene o dayanılmaz kayıp ve terk edilmişlik duygusu var, bu her yerimi kanatıyor. Bendeki eksikliğin bazan yalnız sen değil, bütün dünya olduğunu düşünüyorum.
Bütün hayatım yoğun bir kayıp ve eksiklik duygusuyla yaralı bir hayvan gibi acı çekerek geçti. Belki de sana bu kadar şiddetle sarılmasaydım sonunda seni o kadar kızdırmaz, başladığım yere, on iki yılda bulduğum dengeyi de kaybederek geri dönmezdim.
Bizler mahremiyetimizi korumak için çile çekerken kendilerini teşhir etmek için çırpınan bu zavallı erkeklere acıyorum aslında.
Okur Takip Önerileri
Batılıların sandığı gibi, bizlerin burada Allahımıza o kadar bağlanmamızın nedeni, o kadar yoksul olmamız değil, bu dünyada ne işimiz olduğunu ve öteki dünyada neler olacağını herkesten çok merak etmemizdir.
Hayattaki tek mutluluk ihtimalinin o olmasından korkuyordu.
Çünkü bir şeyin varlığına bu kadar aşkla inanmak ancak onun yokluğu konusunda bir şüphe, bir merak duymakla olur anlıyor musun?
Haklıydın. Çünkü ancak zeki ve mutsuzların iyi şiir yazabileceğini biliyordun. İyi şiir yazabilmek için inançsızlığın acılarını kahramanca göze almıştın. İçindeki o sesi kaybedince bütün âlemde yapayalnız kalabileceğin henüz aklına gelmemişti.
Yalnızlık bir gurur sorunudur, kendi kokusunun içine mağrur bir şekilde gömülür insan. Gerçek şairin sorusu hep aynıdır. Uzun bir süre mutlu olursa bayağı olur. Uzun bir süre mutsuz olursa da şiirini diri tutacak gücü kendinde bulamaz...
"İki türlü erkek vardır," dedi Ka eğitici bir havayla. "Birincisi âşık olmadan önce kızın nasıl sandviç yediğini, saçlarını nasıl taradığını, hangi saçmalıkları dert edindiğini, babasına neden kızdığını, onun hakkında anlatılan diğer hikaye ve efsaneleri bilmelidir. İkincisi ise ben onlardanım, kız hakkında pek az şey bilmelidir ki âşık olsun."
Ben de taşralıyım, daha da taşralı olmak, dünyanın en bilinmeyen köşesinde üzerine kar yağarken unutulmak istiyorum.
Yalnız olduğum için Allah'a inanamıyorum, Allah'a inanamadığım için de yalnızlıktan kurtulamıyorum. Ne yapayım?
Çok sonraları bu şiiri nasıl yazdığını düşündüğünde aklına bir kar tanesi gelecek, o kar tanesi kendi hayatını bir şekilde gösteriyorsa bu şiirin de onun merkezine yakın bir yerde ve hayatın mantığını açıklayan bir noktada yer alması gerektiğine karar verecekti.
Hiçbir baskı gerçekten inanan bir kişinin günah işlemesi için yeterli değildir.
Yoksulluk ya da çaresizlik değildi içine bu kadar işleyen; şehrin her yerinde, fotoğrafçı dükkanlarının boş vitrinlerinde, kağıt oynayan işsizlerle tıkış tıkış kalabalık çayhanelerin buzlu camlarında, karla kaplı boş meydanlarda daha sonra hep göreceği tuhaf ve güçlü bir yalnızlık duygusuydu.