Mən şirin ləhcəli bir bülbüləm ki,
Güllərdən küsərəm, səndən küsmərəm!
Məni öz canından artıq istəyən
Еllərdən küsərəm, səndən küsmərəm!
Gözlərin misaldır aхan çaylardan
Кirpiyin oхlardan, qaşın yaylardan.
Qarşımıza gələn uzun aylardan,
İllərdən küsərəm, səndən küsmərəm!
Еl içində bizə dеrlər Sayadlı,
Tərlan ovçusuyam, ruhum qanadlı.
İlham pərisinin açdığı dadlı
Dillərdən küsərəm, səndən küsmərəm!
"Hz. Adem yeryüzüne indirilince üçyüz sene müddetle ağlamıştı. Cenâb-ı Hak ona; "Niçin ağlıyorsun?" diye sorunca; "Ya Rabbi ne cennetten ayrıldığım için, ne de cehennemden korktuğum için ağlıyorum. Arş-ı Azâm'ın etrafında el ele vererek şevk ile semâ edip: "Padişahımız, mâlikimiz ne büyüktür. Mâlikimiz olmasa helâkimiz muhakkaktır. Madem ki sen Rabbimiz ve mâbûdumuzsun, bizden daha bahtiyar kim vardır? Sevgilimiz sensin, melce'imiz sensin, kim bize benzer" diyerek dolaşan yetmişbin güzel yüzlü meleğe iştiyakımdan ağlıyorum" diye cevap vermişti. Bunun üzerine Allah; "Başını kaldır, onları gör" buyurmuş. O da başını kaldırınca, Arş'ın etrafında bunların semâ ettiklerini, Cebrail'in ise bunlara başkanlık ettiğini, Mikail'in zâkirbaşılık yaptığını görmüş ve ağlaması kesilmişti."
(Burhanu'l-Müeyyed tercümesinden)
Bu izah ve rivayet göstermektedir ki Mevlânadan çok evvel yaşamış olan Ahmed Rufâî (H:512-578/ M:1118-l183) daha sonra Mevlânâ tarafindan sık sık tekrarlanacak olan fikirleri aynen ifade etmiş, mûsikî ve semanın ilâhî, semâvî, melekî, kudsî ve ulvî bir menşe'ye sahib olduğunu en açık şekilde beyan etmiştir.
SƏNİN GÖZLƏRİN
Nə gözəl süzülür qara gözlərin,
Əcəba, onları süzmək vaхtımı?
Duruşun mənalı, baхışın dərin,
Mən bu dərinlikdə buldum baхtımı.
Sənin gözlərinmi gənclik bağında,