Seçilmiş Eserleri
Mikayıl MüşfiqƏgər Mikayıl Müşfiq olmasaydı, yeni dövrün Azərbaycan ədəbiyyatı bütöv olmayacaqdı. Əgər Müşfiq olmasaydı, bu ədəbiyyatda onun yeri güllə yarası kimi boş və ağrılı olacaqdı. Müşfiqi bütün nəsillərə sevdirən və adını yaşarı edən onun ürəkdən gələn səmimiyyət dolu poeziyasının xalq ruhu ilə bağlılığı, doğma Azərbaycanımızı böyük məhəbbətlə tərənnüm etməsi, qəlbləri ehtizaza gətirməsidir. Şairin gözəl hiss, axıcılıq və məna zərifliyi ilə zəngin, dilə-dodağa yatan, tez də yadda qalan şeirlərinin çoxu nəğmədən seçilmir.
Kitabın Konusu:
352 sayfa
Yorumlar ve İncelemeler
Nə vaxtdır incələmə yazmırdım. Darıxdım kitablar haqqındakı hislərimi sətirlərə düzmək üçün.
Bu günkü incələməni yazmaq mənim üçün çox çətin olacaq. Repressiya qurbanlarından olan, xalqımın nakam şairi, ölümündən sonra bəraət qazanan Mikayıl Müşfiqdən oxuduğum ilk kitab oldu bu kitab. Əlbəttə dillərə dastan olan, musiqisi bəstələnmiş şeirləri dəfələrlə göz yaddaşımdan keçmişdir. Ancaq qələmiylə ilk dəfə bu qədər yaxından tanış oluram.
Xalqın rifahına, zülmə qarşı dirçəlişinə, zalım idarəçiliyə isyan var şeirlərində şairin. Qadına dəyər, əməkçilərin zəhmətinə hörmət var. Mənim şairdən incikliyim, fırıldaqçı mollaları hədəf alarkən din baxımından sərt tənqid etməsi oldu. Məsələn; Azərbaycan ədəbiyyatında xalqın imanından suiistifadə edən dırnaq arası mollaları tənqid edən yazıçılarımız heç də az olmamışdır.
Celil Memmedguluzade
Mirzə Ələkbər Sabir və sairə...
Ancaq onların hədəfi din deyil, saxta mollalar olmuş, qələm mübarizəsini onlara qarşı yönəltmişdilər. Müşfiqdə isə dinə fərqli baxış olduğu hissi yarandı məndə. Əlbəttə bunu ədəbiyyatçılarımızdan soraqlaşıb öyrənməyi də düşünürəm. Bəlkə də mən yanlış anlamışam.
Kitabda romanlar, ibrətamiz hekayələr nəzm formasında qələmə alınmışdır. Sonlarda isə uşaqlar üçün yazılmış şeirlər var. Xalqın dilində əzbərə çevrilmiş "Şəngülüm, Şüngülüm, Məngülüm" nağılını da ilk dəfə fərqli formada oxumuş oldum.
Kitabın pdfsi üçün 
Vəfa Hafiz ə təşəkkür edirəm.
Kitablarda görüşmək üzrə xoş günlər diləyirəm..
Yaxın bir rəfiqəmin Vəfa Hafiz Müşviq sevdasına olan heyranlığım nəticəsində başladım kitaba. Əslində şeir oxumağı sevən biri deyiləm ,amma indidən sonra çox güman ki, sevəcəm. Müşviqin həyat eşqi,nikbinliyi çox xoşuma gəldi. Əksərən mənə elə gəlir ki,şairlər yazıçılar bədbin ruhlu olurlar və onların əsərlərinin belə gözəl olması bu bədbinlikdən irəli gəlir. Müşviqi oxuyandan sonra bu fikrimdən daşındım. Həyat eşqi ilə alışıb yanan şair bunu şeirlərində də hiss etdirir. Çoox gözəl şeirləri var. Oxumağa dəyər.
Xoş mütaliələr...
Yazar Hakkında
Mikayıl MüşfiqYazar · 8 kitap
Mikayil Müşfik 1908 yılında Bakü'de doğdu. Babası Mirza Abdülgadir İsmayilzade, öğretmen ve şairdi. Anne ve babasını erken çocukluk döneminde kaybettiği için akrabaları tarafından büyütüldü.
İlköğrenimini Bakü'deki Rus Okulu'nda aldı. 1920 yılında Azerbaycan'da Sovyet rejiminin kurulmasından sonra Bakü Muallim Mektebi'nde okudu ve 1931'de Bakü Devlet Üniversitesi Dil ve Edebiyat Bölümü'nden mezun oldu. Pedagogluk, öğretmenlik ve çevirmenlik yapmıştır.
Öğretmenlik yaparken şiir yazmaya başladı. İlk şiiri "Bir Gün" 1926'da Bakü'de Gence Fahla gazetesinde yayımlandı. Bu sıralarda, Farsça-Arapça "yumuşak yürekli" anlamına gelen "Müşfik" mahlasını benimsedi. 1930'larda Samad Vurgun ve Rasul Rza ile birlikte Mikayil Mushfig yeni Azerbaycan Sovyet şiir tarzının kurucularından biri oldu. Ermenice ve Rusçadan da çok sayıda şiir tercüme etti. 1933 yılında evlendiği eşi Dilber Ahunzade'ye yazdığı "Yenə O Bağ Olaydı" isimli şiiri ile tanınır.
Muşfig şiirinde sanayi işçileri ve köylülerin çalışmalarını yüceltmiş, Bakü ve diğer şehirlerdeki sanayi işletmelerinin inşasını övmüştür. Muşfig'in eşi Dilbar Ahundzadeh'e göre Mikayil, 1927'de Azerbaycan'da gerçekleşen Fars-Arap alfabesinden Latin alfabesine geçişi memnuniyetle karşıladı.
Stalin ve Mir Cafer Bağırov, tar da dahil olmak üzere geleneksel Azerbaycan müzik aletlerinin yasaklanmasına karar verdiğinde, Muşfig, "Tar'ı Söyle, Şarkı Söyle" başlıklı bir şiir yazdı. Şiirinin halk tarafından sevilmesi, yetkilileri tar yasağını kaldırmaya ikna etti.
1930'ların sonlarına doğru, yazar Mehdi Hüseyin'in İlyas Afandiyev'in anılarından birinde de itiraf ettiği gibi, şairler ve yazarlar arasında birbirlerine iftira atmak, milliyetçilik veya din propagandası yapmakla suçlamak çok yaygındı. Bu tür iftiraların nedenleri genellikle kişisel sorunlar ve bazı şair ve yazarlar arasındaki şiddetli rekabetlerle bağlantılıydı. Hüseyin Cavid, Ahmed Cevad, Yusif Vezir Chamanzeminli gibi dönemin edebiyatçılarıyla birlikte Müşfik'in kendisi de Azerbaycan Yazarlar Birliği'nde eleştiri yağmuruna tutuldu. Bunun sonucunda SSCB'de Stalin rejiminin çıkarlarına hizmet eden bazı edebi şahsiyetler, Müşfik'i bir "şovenist" ve bir "küçük burjuva şairi" olarak damgaladılar.
1937 yılında Müşfik "devlet düşmanı" olarak ihanetle suçlanıp tutuklandı. 27 Kasım 1937'de sorgusu gerçekleşti. SSCB Yüksek Mahkemesi askeri kurulu, Müşfik'in 5 Ocak 1938 Çarşamba günü kurşuna dizilmesine karar verdi. 5 Ocak 1938'de, SSCB Yüksek Mahkemesi'nin 20 dakikalık bir mahkeme daha yaptı ve 6 Ocak 1938 günü Nargin adasında Müşfik kurşuna dizilerek öldürüldü.
23 Mayıs 1956'da SSCB Yüksek Mahkemesi Askeri Koleji'nin kararıyla Mikayil Mushfig ölümünden sonra beraat etti. Müşfik, Joseph Stalin hakkında şiirler yazsa da, SSCB'nin de-Stalinizasyon politikası sırasında “anti-Stalinist” bir şair olarak tasvir edildi.
