Fatmanur
@milena0
Bırakıp gitsem buraları ardımdan ağlarlar mı?
19 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Senin için bir hiç olduğumu, bana ait herhangi bir hatıranın en hafif biçimde bile seni etkilemedigini bilseydim eğer, herhalde soluk bile alamazdım!
Asık suratla, canım sıkkın ve etrafa kötü kötü bakarak dolanıp dururdum ve annem ağladığımı belli eden gözlerimden üzüntümü anlamasın diye sürekli dikkat etmek zorunda kalırdım.
Böylece ben de normalde parçalanıp dağılan ne varsa hepsini, baskı altında tutulan ve sabırsızlıkla hep yeniden uç veren tüm benliğimi senin önüne serdim.
Okur Takip Önerileri
Oysa bana gelince, benim içimi dökebileceğim kimsem yoktu, kimse bana bir şey öğretmiş ve beni uyarmış değildi. Deneyimsizdim ve her şeyden habersizdim: kendimi kaderime bir uçuruma atlarcasına teslim ettim.
Benim yalnızca bir düzine kadar ucuz, eskimiş karton ciltli kitabım vardı, onları her şeyden çok severdim ve hep yeniden okurdum.
Çünkü ben seni bütün bir hayat boyunca sevmekten yorulmadım.
Yalnızca seninle konuşmak istiyorum. Sana ilk defa her şeyi söylemek istiyorum; bütün hayatımı bilmelisin, o hayat ki hep senindi ve sen onu asla bilmedin.
Sayfa 8Kitabı okudu
Evet yalnızca sen, beni asla tanımamış olan ve hep sevdiğim sen.
Sayfa 7Kitabı okudu
- Böylece ben de normal parçalanıp dağılan ne varsa hepsini, baskı altında tutulan ve sabırsızlıkla hep yeniden uç veren tüm benliğimi senin önüne serdim.
Sayfa 20Kitabı okudu
Dış görünüş yansıtmaz çoğu kez içinin ne olduğunu.
Oysa dünya hâlâ süslerle avunup aldanıyor.
Sayfa 59
Keşke birkaç dakikayı ipek mendillere sarıp saklasaydım.
Sayfa 52
Bak, hiç sıkılmadan " işim var " diyebiliyorum. Güç olduğundan değil ama ben ölüme yaklaşmışım, uykunun ölüme benzediği gibi yarı uykudayım ben de.
Denizin dibindeki avuç içi kadar yer, suyun baskısına nasıl dayanıyorsa, sende öyle dayanıyorsun Milena. Yaşam rezillik aslında midemi bulandırır hep; yaşamla başa çıkacağımı, insanlara dayanabileceğimi ummazdım bugüne değin, utanç duyardım bundan ötürü. Ama sen, bir şey öğrettin bana şimdi, dayanılmayacak gibi olan yaşam değilmiş meğer.
İki sayfa yazı yerine, iki saat yaşamak daha iyi demeyin. Yazı daha yoksul ama daha açık.
Söyleyecek söz bulamıyorum, ne yapayım. Öyle bir sessizlik çöktü ki, bu sessizliğin içine seslenemiyor insan.