Bütün bir kış, güzel çiçekleriyle gözlerimi ve gönlümü şenlendirmiş olan, bu muamma dolu sevgili çocuğa -bir zaman sonra- şimdi ancak bir kıt'asını hatırlayabildiğim bir manzumeyle teşekkür etmiştim:
Demeti ellerimde; kalbimde kendi yeri.
Derim: "Bu ince buluş, onun bir şaheseri!"
Dilsiz dururlar ama kızımın çiçekleri,
Mavi bakışlarıyla derler ki: "Forget me not!"