Sabitlenmiş gönderi
gel gezelim... seni sinemaya götüreyim.
bir seferinde rüyamda onun ellerini tuttuğumu gördüm ve onun da beni uzun zamandır sevdiğini anladım. uyandığımda avuçlarımda parmaklarının sıcaklığını hala hissediyordum.
benim gibi bir varlığa bu dünyanın ikliminde hayat yok.
Okur Takip Önerileri
yaşamak, yaşamak... ah... sonu gelmeyen, tahammül edilemez bir iş.
aşktan, sevgiden, özlemden başka elimden bir şey gelmiyor.
hiçbir şekilde anlaşılamayacak bir aşkın, bir tutkunun, bir hüznün uğruna ruhunu cehennemde mahvedecek biri olduğumda ısrarcıyım.
nasıl rosa luxemburg yaşamak için modern ekonominin doktrinlerine dayanmak zorunda kalmışsa, ben de aşka dayanmak zorundayım.
sabahın köründe süt almaya giderken, ayna karşısında saçlarımı tararken, ruj sürerken hep ağladım.
daha önce tatmadığım bir korku tarafından ele geçirilmiştim. aşk acısı denen şeyin bir parçası mıydı bu da? ıssızlığın ortasında dikilirken güneş batmıştı ve gecenin çiyi üstüme yağarken ölmekten başka çarem yokmuş gibi hissettim.
aşık olduğum adamın teneffüs ettiği havada benim kokumun zerresinin dahi bulunmadığını anladım.
ha bugün ha yarın derken, koridorda yankılanacak mutluluğun ayak seslerini beklemekle geçiyor ömrüm fakat nafile. ah, hayat denilen şey çok acımasız. doğmamış olmanın daha evla olduğu bir gerçek hem de. her gün, uyanacağımızı bildiğimiz bir rüyanın bitişini bekliyoruz. bu çok acımasız. keşke doğduğum için, hayatta olduğum için, insanlarla dolu bir dünyada olduğum için mutlu olabilseydim.
topluma güvenmiyorum. benim tek dostum adı çıkmış serserilerdir.
göğsümde doğan gökkuşağı, üzerime geçirdiğim ateşten bir gömlek sanki, yüreğimi yakıp kül edecek cinsten.