İnsan olmadığımı ya da daha doğrusu insan yerine konmadığımı tam 23 yıl sonra öğrendim. Önce senden her türlü fedakarlığı yapmanı beklerler sonra da yaptıklarının aslında koskoca bir hiç olduğunu söylerler. Her zaman iyi olmanızı isterler ya da öyle görünürler ama size yine çok zarar verenler onlardır. Kişiyi insanlıktan çıkarırlar ben ne yaptım ki diye üste çıkarlar, yaptıklarının önemsiz olduğunu düşünürler hiçbir zaman suçu kendilerinde aramazlar aksine her şeyi sizin abarttığınızı sizin her şeyi durduk yere yaptığınızı söylerler. Sinirlenirsiniz, ortalığı yakar yıkarsınız. Sonra da bakarsınız ki süreç haline gelmiş bu. Hiç bitmek bilmeyen bir döngü...
Sizin duygularınızı önemsemezler ama siz bunu bir de onlara sorun her şeye cevap verecek şekilde bir bahaneleri vardır. Hani demiştim ya ''sinirlenirsiniz'' işte bu sinir katsayınızı daha da artırırlar ve bir şey söyleyince sizden kötüsü olmaz. Birden onların gözünde ''hasta'' olursunuz, tedavi olanız gerektiği konusunda sizi bir psikolojik döngüye sokmaya çalışırlar.
''SİZ BÖYLE İNSANLARDAN UZAK DURUN''
Sevgili Anna, en güvendiğin insanlardan kötülük görüp, üzülmen güçsüz biri olduğun anlamına gelmez. Fizik kurallarına göre; sırtını dayandığın bir nesne birdenbire giderse sen de o yöne doğru devrilirsin. Yani bunun güçsüzlükle alâkası yok.