Gölgede kumral başın, ardında pencerenin,
Uyumuyorsun kalp sızım, uyumuyorsun hain,
Örterim seni ceketimle, göstermem kimselere.
Doğduğun güne lanet et ve öl.
Arlı arından, huylu huyundan vazgeçmez.
Kendi kendisine "sevmiyorum ki onu" demek istiyor ama daha da tutkuyla, daha da çok sevdiğini hissediyordu.
Şu buluşmaları geçtim, yaşamaktan bin kere usanmışım ben.
İnsan, her tür berbat duruma elinden geldiğince alışır ve her durumda elinden geldiğince kendine ait cılız sevinçlerin peşine düşme kabiliyetini muhafaza eder;
"Nasıl olur? Sahiden de onun yüzünden servetten mahrum mu kalacağım şimdi? O kadar acı çektim, o kadar günaha girdim," diye düşünüyordu Katerina Lvovna, "oysa o en ufak çaba sarf etmeden geldi ve elimden alıyor... Adam olsa hadi neyse ama çocuk, küçücük oğlan..."
Tanrım! Ey yaratan! Nedir bu başıma gelen? Barbar mısınız siz?
Aşkın nasıl bir şey olduğunu hissedebiliyorum; kara bir yılan gibi kalbimi emiyor...
"Kocalar karılarını öper böyle" diye sürdürdü sözünü onun lüleleriyle oynayarak Katerina Lvovna, "birbilerinin dudağının tozunu alıverirler. Sen beni öyle bir öp ki üstümüzdeki şu elma ağacından tazecik çiçekler dökülsün yerlere.
Ne olmuş şarkı söylemişsem? Sivrisinek de ömrü boyu şarkı söyler; sevincinden değil herhalde.
Eskiden bir sürü şey yoktu ona bakarsan! Bir zamanlar seni gözümün ucuyla süzer de eriyip giderdim anca, oysa şimdi hale bak! Bütün o beyaz bedenine sahip oldum.
Lakin yolu her daim düz gitmez insanın, engebeler de çıkar karşısına.
Demesi kolay, hanımefendi! Evlen! Kiminle evleneyim ki burada? Ehemmiyetsiz bir insanım sonuçta, bey kızı bana varmaz, bizim yoksullarda da, Katerina İlvovna, kendiniz de bilirsiniz, cehalet diz boyu. Aşktan anlayabilir mi ki onlar! Zenginleri hali de malumunuz. Mesela sizin aklı başında bir adamın gönlünü avutu vermeniz gerekirken, halinize bir bakın, kafeste kanarya gibi tutuyorlar sizi burada.