Dakikalardır nasıl bir giriş cümlesi yapsam diye bekliyorum ancak bulamadım ben de bekleyişimi yazayım dedim. Öncelikle çok ama çok fazla zekice kurgulanmıştı. Çoğu ipucu aslında gözümüzün içine sokulurcasına yazılırken bizim göremememiz de bunun kanıtı zaten. 32. bölümden sonra kitapta yaşanan aksiyon dozu asla düşmedi, art arda okutturdu kendini. Asilerin arasındaki diyaloglar, olayların çözülmesi, yeni eklenen karakterler, güçler, Yüksek Epikler... Gerçek anlamda epik bir roman havası vardı. Cody'nin İskoç muhabbetleri ve Larcener'in üslubu muhteşemdi. Son iki bölüm özellikle can alıcıydı, duygusallıktan havalara uçtum okurken. Tahmin edilemezdi ancak yine de çok çok daha hafif bir ters köşe yapılsaydı sanırım tatmin düzeyim %99'dan %100'e çıkardı. Ama unutulmayacak bir seri oldu benim için. Muhteşem ve "epik"ti.
Sen muazzam bir detaysın David Charleston.
