vakitler gitmelere ben kala veronica.
vakit simsiyah şiirlere ayrılıkları giydirerek
ağlamayı öğretmenin,
öğretirken ölmeyi,
ölürken mezarına bir dilek ağacı dikme vaktidir veronica.
mısır piramitlerin dirsekleri altında senin kemiklerin var,
cadılar bayramında
benim namusumla vurulan ilk kadın sendin,
roza Luxemburg'un gül yatağına düşen ilk damla kan,
kibela'nın karnına düşen ilk muazzam şehvet tanesi,
ilk tanrıça sancısı,
ilk medeniyetin solmuş yüzü,
ilk hastalığın anlamsız endişesi,
ilk hayvani acı,
ilk neolitik doğum
ve
ilk işlenen cinayetin cinsiyetsiz anatomisi veronica.
şimdi
ben susuyorum
toprağa düşen ilk kavmin gölgesi gibi...