"Fakat insan kendini bir şeylerle özdeşleştirerek yaşar" dedi Oşima. "Böyle yapmak zorundadır zaten. Sen bile, farkında olmadan öyle yapıyorsundur. Goethe'nin dediği gibi, dünyadaki her şey metaforlardan ibarettir
Gülüp eğlenmeliydim,
Su gibi akmalıydım şu yaşımda,
Oysa ağır ağır düşünüyorum geleceği...
Kaç gecem daha böyle geçecek?
Beni felaketler değil düşünmek mahvedecek.
İçinde hâla acıyan bir yer vardı, ama iyi şeyler vaat eden bir acıydı bu, tamamen kapanmadan önce kabuk tutarken yanan yaralar gibi sıcak, ama yumuşak bir acı.